Zakup budynku w kosztach uzyskania przychodów z dzierżawy

Z uzasadnienia: Wydatek na nabycie rzeczy będącej przedmiotem dzierżawy (źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych), niestanowiącej składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą, nie jest kosztem uzyskania przychodu z tego źródła w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy. Jako, że wydzierżawiający nie musi być właścicielem nieruchomości oddawanej do użytkowania i pobierania pożytków, nabycie prawa własności do nieruchomości nie jest warunkiem koniecznym do osiągnięcia przychodu z dzierżawy. Własność dzierżawionej rzeczy ma znaczenie podatkowe dopiero wówczas, gdy stanowi ona środek trwały (art. 22a ust. 1 ustawy), jak również w przypadku jej zbycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 i art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy).

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Jerzy Płusa, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 684/10 w sprawie ze skargi I. F. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w K. działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 18 lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych:

1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od I. F. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 12 stycznia 2011 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Gl 684/10, oddalił skargę I. F. - nazywanego dalej "Skarżącym", na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 lutego 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że Skarżący wystąpił do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. We wniosku przedstawił następujący stan faktyczny. Skarżący wydzierżawił budynek będący jego własnością. Umowa trwała od października 2009 r. do maja 2010 r. Strony umówiły się, że po zakończeniu stosunku dzierżawy Skarżący sprzeda nieruchomość dzierżawcy. Ponieważ Skarżący nie wykorzystywał budynku do prowadzenia działalności gospodarczej, nie dokonywano od niego odpisów amortyzacyjnych. W tym stanie rzeczy Skarżący zadał pytanie, czy w związku z tym, że przewidywany okres używania budynku miał być krótszy niż rok, może zaliczyć wartość budynku w pełnej wysokości do kosztów uzyskania przychodu z dzierżawy przy opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W ocenie Skarżącego, ponieważ budynek został oddany do używania na okres krótszy aniżeli rok, to zważywszy na treść art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.", nie można go było uznać za środek trwały podlegający amortyzacji. Tym samym, jego wartość można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.).

Interpretacją podatkową z dnia 18 lutego 2010 r. Minister Finansów uznał stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe. W jego ocenie, koszty uzyskania przychodów są ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów, dlatego należy je przyporządkować do tego źródła przychodów, z którym dane wydatki są związane. Ponieważ w opisanym przez Skarżącego stanie faktycznym źródłem przychodu była umowa dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.), wydatki poniesione na zakup nieruchomości mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu tylko i wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne. Zważywszy na niespełnienie przesłanki używania środka trwałego przez okres dłuższy niż rok (art. 22a ust. 1 u.p.d.o.f.), stanowisko Skarżącego należało uznać za nietrafne. Jak zauważył organ interpretacyjny, wydatki na nabycie nieruchomości mogą wprost stanowić koszt uzyskania przychodu wyłącznie w sytuacjach przewidzianych w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 u.p.d.o.f.

Po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Skarżący wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na powyższą interpretację podatko...