Wynagrodzenie jako koszt uzyskania przychodów

Teza: Ocena związku wydatków, w postaci wynagrodzeń, z osiągniętymi przychodami nie może mieć charakteru czysto formalnego i sprowadzać się do analizy treści dokumentów, umów, w tym umów zlecenia, oraz wyprowadzonych z analizy tej wniosków. Podstawą zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest bowiem ustalenie rzeczywistego przebiegu procesu gospodarczego.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędziowie Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędzia WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi "A" na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 15 marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 2.951 (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 14 lipca 2006 r. określił "A" spółce z o.o. z siedzibą w S. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2001 r. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 29 czerwca 2007 r. utrzymał w mocy ww. rozstrzygnięcie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 21 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Gd 989/07, oddalił skargę spółki.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 lutego 2010 r., sygn. akt II FSK 1568/08, uchylił w całości zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. NSA podkreślił, że stwierdzone w toku postępowania braki formalne umów zlecenia, np. w zakresie szczegółowego określenia przedmiotu prac realizowanych przez osoby wykonujące na ich podstawie usługi na rzecz skarżącej spółki, nie mogą stanowić jedynej podstawy do kwestionowania związku poniesionych wydatków z osiągniętymi przychodami przez skarżącą spółkę. Podstawą zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest bowiem ustalenie rzeczywistego przebiegu procesu gospodarczego i w oparciu o to, dokonanie oceny związku poniesionych przez skarżącą spółkę wydatków z przychodami, w świetle brzmienia art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej w skrócie zwana "u.p.d.o.p.").

Wyrokiem z dnia 31 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 374/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 29 czerwca 2007 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że organy podatkowe dokonały naruszenia przepisów postępowania podatkowego w zakresie obowiązku zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia całości materiału dowodowego potwierdzającego związek poniesionych przez skarżącą spółkę wydatków z tytułu zatrudnienia 55 osób fizycznych na podstawie umów zlecenia w listopadzie i grudniu 2001 r. z przychodami osiągniętymi z prowadzonej działalności gospodarczej.

W następstwie ponownego rozpoznania sprawy, decyzją z dnia 15 marca 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 14 lipca 2006 r. Organy podatkowe obu instancji uznały, że spółce nie przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków w łącznej kwocie 77 852,06 zł poniesionych przez spółkę z tytułu zatrudnienia w listopadzie i grudniu 2001 r. osób na umowę zlecenie. Organy uznały bowiem, że brak jest związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami z tytułu zatrudnienia osób do prac przeładunkowych, pomocniczych, porządkowych i remontowych, a uzyskiwanymi przychodami z tytułu usług transportowych świadczonych na rzecz spółki "B". Usługi przeładunkowe mosstanolu L na rzecz tego podmiotu były bowiem wykonywane przez spółkę "C". Natomiast prace przeładunkowe i pomocnicze spółka wykonywała jedynie w okresie styczeń-maj 2001 r., na rzecz spółki "C"; w pozostałych miesiącach usług takich nie świadczyła. Organ odwoławczy wskazał, że wykonując zalecenia Sądu, zawarte w wyroku z dnia 31 maja 2010 r. wezwał spółkę do przedłożenia szeregu dokumentów dotyczących warunków przeładunku i transportu mosstanolu L. Spółka w złożonych wyjaśnieniach powołała się na opinię biegłego, która zawierała analizę niezbędnego zatrudnienia przy pracach związanych z rozładunkiem i transportem płynów niebezpiecznych. Organ dokonując oceny tej opinii wskazał, że nie zawiera ona danych co do dowodów źródłowych, na których oparł się biegły ustalając minimalną liczbę pracowników niezbędnych do wykonania wskazywanych w opinii prac. Organ szczegółowo wskazał również przyczyny, które zadecydowały o nie uznaniu jej mocy dowodowej. Organ wskazał również, z jakiej przyczyny nie dał wiary zeznaniom świadków T. L., H. K. i Z. A.

Od powyższego rozstrzygnięcia spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji, podnosząc zarzuty naruszenia art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej w skrócie zwana: p.p.s.a.).

Uzasadniając swoje zarzuty skarżąca wskazała, że organ odwoławczy nie wykonał zaleceń zawartych w wyrokach NSA i WSA; nie zebrał bowiem całości materiału dowodowego, w szczególności nie uwzględnił specyficznych warunków przeładunku mosstanolu L, nie uwzględniono również opinii biegłego.

Spółka podkreśliła, że poniosła wydatki w związku z pracami wykonanymi w porcie, od wynagrodzeń zostały odprowadzone podatki i należne świadczenia ZUS. Zarzuciła także, że w zaskarżonej decyzji bezpodstawnie zakwestionowano opinię biegłego. Wskazano, że spółka była odpowiedzialna za przyjęcie ładunku na cysterny i to na niej spoczywał obowiązek bezpiecznego załadunku towaru. Natomiast spółka "C" była odpowiedzialna jedynie za prace portowe – rozładunek i oddanie mosstanolu L na cysterny. Zdaniem skarżącej fakt zatrudnienia przez spółkę dodatkowych osó...