Wpis do KRS a postępowanie podatkowe

Teza: Organy podatkowe związane są dokonanymi wpisami do KRS i nie mogą dokonywać odmiennych ustaleń faktycznych, a także samodzielnie prowadzić przeciwdowodów z art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej na okoliczności wynikające z rejestru przedsiębiorców.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Rudowski, Protokolant Katarzyna Latkowska, po rozpoznaniu w dniu 23 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 września 2012 r. sygn. akt I SA/Gd 478/12 w sprawie ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w G. na rzecz A. S. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

1.1.Wyrokiem z dnia 12 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 27 lutego 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż w 2008 r. do organu podatkowego I instancji wpłynęło zeznanie PIT-38 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok 2007, w którym Skarżący wykazał przychody, o których mowa w art. 30 b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwana dalej "u.p.d.o.f.") na kwotę 3.854,98 zł oraz koszty uzyskania przychodu na kwotę 3.854,98 zł. Następnie złożył korektę zeznania i wykazał jako przychody, o których mowa w art. 30b u.p.d.o.f. na kwotę 25.000 zł, a koszty uzyskania przychodów - na kwotę 28.854,98 zł.

1.3. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 23 lutego 2011 r., określił A. S. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2007 z tytułu przychodów uzyskanych z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych w wysokości 776.681,00 zł. Powodem dokonania innego rozliczenia, niż wykazał podatnik w zeznaniu PIT-38 (jego korekcie) było stwierdzenie przez organ pierwszej instancji zaniżenia przychodów o kwotę 4.200.000,00 zł, stanowiącą łączną wartość 8.400 udziałów objętych przez Skarżącego w podwyższonym kapitale zakładowym "I." Sp. z o.o., w zamian za wkład niepieniężny w postaci prawa własności działki położonej w G.

1.4. Skarżący odwołał się od powyższej decyzji i w uzasadnieniu wskazał, że nie objął żadnej akcji w spółce mającej osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny, gdyż oświadczeniem z dnia 18 listopada 2010 r. uchylił się od skutków prawnych oświadczenia woli o objęciu udziałów za wkład niepieniężny, jako złożonego pod wpływem błędu. W związku z tym czynność prawna objęcia udziałów wygasła ze skutkiem wstecznym, tak jakby w ogóle nie miała miejsca, co oznacza, że po stronie podatnika w świetle art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f. nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

1.5. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 30 września 2011 r., zwrócił sprawę organowi pierwszej instancji w celu dokonaniu wymiaru uzupełniającego poprzez zmianę wydanej w dniu 23 lutego 2011 r. decyzji. Decyzją z dnia 28 listopada 2011 r., Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej zmienił decyzję z dnia 23 lutego 2011 r. i określił podatnikowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 777.297,00 zł.

1.6. Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 27 lutego 2012r., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 28 listopada 2011 r.

2.1. Podatnik w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego podniósł, że decyzja wydana została z naruszeniem przepisów :
- prawa materialnego, tj.: art. 9 ust. 1 i 2, art. 10 ust. pkt 7, art. 17 ust. 1 ust. 1 pkt 6 lit. a i pkt 9, ust. 1 a pkt 2, art. 22 ust. 1, ust. 1e, ust. 1i, art. 23 ust. 1 pkt 38, art. 30b ust. 1, ust. 2 pkt 5, ust. 5 i 6, art. 45 ust. 1, 1a pkt 1, ust. 1 b, ust. 4 pkt 2 i ust. 6 u.p.d.o.f., oraz art. 84 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.; zwana dalej "KC") poprzez przyjęcie, iż w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny, istotne jest tylko z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego posiadanie w dacie wniesienia aportu do spółki prawa własności nieruchomości stanowiącej przedmiot aportu, skuteczne podwyższenie kapitału zakładowego o wartość tej nieruchomości, ujawnione w krajowym rejestrze sądowym, zaś ewentualne uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli o objęciu udziałów, uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli obejmującego oddanie głosu za przyjęciem uchwały o podwyższeniu kapitału i pokryciu go wkładem niepieniężnym, pozostają bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego, pomimo że skutkiem złożenia tych oświadczeń jest brak oświadczenia o objęciu udziałów oraz brak uchwały spółki o podwyższeniu kapitału i pokryciu go wkładem niepieniężnym;
- prawa proceduralnego :
1. art.121 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005, nr 8, poz. 60 z późn. zm., zwana dalej: "Ordynacja podatkowa") poprzez prowadzenie przez organ podatkowy postępowania w sposób nie budzący zaufania do organów podatkowych;
2. art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie przez organ podatkowy podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym, w tym w szczególności nie przeprowadzenie dowodów ze źródeł osobowych - świadków;
3. art. 125 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez naruszenie zasady wnikliwości postępowania;
4. art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez zaniechanie przez organ podatkowy zebrania i rozpoznania całego zebranego materiału dowodowego w sprawie w sposób wyczerpujący, w tym w szczególności nie przeprowadzenia dowodów ze źródeł osobowych;
5. art. 210 § 1 ust. 8 Ordynacji podatkowej poprzez przyjęcie, iż brak podpisu osoby upoważnionej pozostaje bez wpływu na ważność decyzji;
6. naruszenie podstawowej zasady obowiązującej w prawie podatkowym, w myśl której wszelkie wątpliwości dotyczące przepisów podatkowych nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika;
7. naruszenie zasady, iż wady oświadczeń woli w rozumieniu przepisów art. 82-88 KC, nie mogą stanowić przedmiotu badania w postępowaniu.

2.2. W uzasadnieniu powołał się na błędną ocenę skuteczności złożonych przez niego oświadczeń o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczeń woli złożonych w dniu 12 września 2007 r. W piśmie procesowym z dnia 4 września 2012 r., Skarżący złożył odpis wyroku sądu okręgowego w G. z dnia 25 kwietnia 2012 r., w sprawie [...], odpis z rejestru KRS wg stanu na dzień 14 czerwca 2012 r., oraz odpis postanowienia Sądu Rejonowego G. z dnia 13 czerwca 2012 r. Wywiódł z tego wniosek, że skoro na mocy prawomocnego wyroku sądu powszechnego uchwała nr 1 nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników Spółki z dnia 12 września 2007 r., w sprawie podwyższenia kapitału spółki i objęciu udziałów przez skarżącego jest uchwałą nieistniejącą, to nie można mówić o istnieniu skuteczniejszej czynności prawnej rodzącej skutki takie podatkowe, jak w zaskarżonej decyzji.

2.3. Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi.

2.4. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Sąd I instancji wskazał, że spór w niniejszej sprawie sprowadza się do oceny prawnej stanu faktycznego związanego z objęciem przez Skarżącego 8.400 udziałów o wartości 4.200.000,00 zł w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki w zamian za wkład niepieniężny w postaci nieruchomości gruntowej. Na mocy umowy zawartej w dniu 12 września 2007 r., podatnik przeniósł prawo własności nieruchomości na Spółkę, która przedmiotowe prawo przyjęła. Sąd zauważył, że oświadczenie o uchyleniu się od skutków prawnych oświadczeń woli złożonych w dniu 12 września 2007 r. nie budzi wątpliwości. W konsekwencji zdaniem Sądu I instancji gdy organy podatkowe podjęły wątpliwości co do skuteczności tych oświadczeń, a co za tym idzie powzięły wątpliwości co do istnienia bądź nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, zobowiązane były do wystąpienia do sądu powszechnego z tzw. powództwem o ustalenie na podstawie art. 189¹ ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43 poz. 296 ze zm.; zwanej dalej : &q...