Pełnomocnictwo w sprawach podatkowych i jego zakres

Teza: Pełnomocnik strony postępowania w sprawie ustalenia lub określenia wysokości zobowiązania podatkowego jest także pełnomocnikiem w postępowaniu o nadanie decyzji podatkowej rygoru natychmiastowej wykonalności, o którym mowa w art. 239b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), chyba że treść udzielonego pełnomocnictwa możliwość taką wyłącza.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jacek Brolik (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Protokolant Alina Buwaj, po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 908/12 w sprawie ze skargi R. M. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 908/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. M. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 grudnia 2011 r., nr [...], w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r.

Rozstrzygnięcie powyższe zapadło w następującym stanie faktycznym.

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji z dnia 14 listopada 2011 r., określającej Skarżącej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r. w wysokości 6.082 zł. Powołując się na art. 239b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej "O.p."), organ wskazał, iż nie ma obowiązku udowadniać, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane, wystarczy jedynie taką okoliczność uprawdopodobnić. W ocenie organu na wysokie prawdopodobieństwo, że zobowiązanie nie zostanie wykonane wskazuje fakt, że Skarżąca dokonywała transakcji zakupu i sprzedaży artykułów przemysłowych osiągając z tego tytułu przychody, które nie zostały wykazane w zeznaniach podatkowych. Ponadto ze złożonego przez Skarżącą dnia 31 marca 2011 r. oświadczenia o nieruchomościach i prawach majątkowych wynikał, że nie posiada ona żadnych składników majątkowych, na których można byłoby ustanowić hipotekę lub zastaw skarbowy. Organ zwrócił także uwagę na zbliżający się termin przedawnienia zobowiązania podatkowego wynikającego z ww. decyzji (krótszy niż 3 miesiące).

Postanowieniem z dnia 21 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej spełnione zostały przesłanki wynikające z art. 239b § 1 pkt 4 w zw. z art. 239b § 2 O. p. Okres do upływu terminu przedawnienia jest krótszy niż 3 miesiące (zobowiązanie podatkowe za 2005r. przedawnia się z dniem 31 grudnia 2011r.), a ponadto uprawdopodobnione zostało, że zobowiązanie wynikające z decyzji nie zostanie wykonane.

W skardze na ww. postanowienie Skarżąca reprezentowana przez pełnomocnika wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia organu pierwszej instancji, a także zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. Zarzuciła naruszenie art. 145 § 1 Ordynacji podatkowej, przez nie doręczenie postanowienia Skarżącej, a pełnomocnikowi będącemu pełnomocnikiem w innej przedmiotowo sprawie. Ponadto w piśmie z dnia 15 maja 2012 r. Skarżąca uzupełniła skargę, dodając zarzut naruszenia art. 137 § 3 i 169 § 1 O.p. poprzez brak wezwania przez organ podatkowy pełnomocnika do przedłożenia pełnomocnictwa w zakresie wniesienia zażalenia na postanowienie organu pierwszej instancji dotyczącego nadania rygoru natychmiastowej wykonalności i reprezentowania strony w tym postępowaniu przed organem podatkowym.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wniósł o jej oddalenie. Stwierdził, że okoliczność udzielenia pełnomocnictwa przez Skarżącą do reprezentowania jej m.in. w postępowaniu podatkowym w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. nie była sporna. Pełnomocnictwo zostało sporządzone na piśmie i złożone w organie prowadzącym postępowanie, który jego kserokopię dołączył do akt niniejszej sprawy. Organ podniósł także, że pełnomocnik osobiście odebrał postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia 23 listopada 2011 r. nadające rygor natychmiastowej wykonalności decyzji z dnia 14 listopada 2011 r. Ten sam pełnomocnik złożył zażalenie na to postanowienie, nie dołączając nowego pełnomocnictwa, czyli w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej – działał jak ustanowiony wcześniej pełnomocnik Skarżącej.

Oddalając skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że na mocy art. 91 pkt 1 k.p.c. w związku z art. 137 § 4 Ordynacji podatkowej, pełnomocnictwo do postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje swym zakresem umocowanie do reprezentowania mocodawcy w postępowaniu w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji określającej mocodawcy zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych. W stanie faktycznym sprawy osobne pełnomocnictwo nie zostało załączone przez pełnomocnika do akt postępowania o nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Pełnomocnictwo bowiem pozostawało w dyspozycji organu jako złożone w tej sprawie, bo w tymże podatku za tenże rok podatkowy. Nakładanie, w ocenie Sądu, na pełnomocnika obowiązku ponownego przedkładania - w istocie tego samego pełnomocnictwa - do tej samej sprawy byłoby nieuzasadnione zarówno w świetle art. 137 § 3 O. p., jak i nakazu szybkiego i sprawnego załatwienia sprawy ustanowionego w art. 125 § 1 O.p. (por. także wyrok NSA w Warszawie z dnia 13 czerwca 2012 r., sygn. II FSK 2471/10).

W skardze kasacyjnej Skarżąca reprezentowana przez pełnomocnika, zarzuciła na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. - mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie prawa procesowego w postaci art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 151 p.p.s.a., poprzez ich niewłaściwe zastosowanie. Sąd zastosował w niniejszej sprawie przepis art. 151 p.p...