NSA. Samochody specjalne: Wpis w dowodzie rejestracyjnym ma znaczenie

Brak w dowodzie rejestracyjnym wpisu, że środek transportu stanowi pojazd specjalny, uniemożliwia zwolnienie tego pojazdu z podatku od środków transportowych - orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz (sprawozdawca), Sędzia NSA (del.) Jan Grzęda, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Gl 1087/13 w sprawie ze skargi S. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 11 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2010 rok oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 1087/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (dalej: "WSA") oddalił skargę S. W. (dalej: "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej: "SKO") z dnia 11 czerwca 2013 r. w przedmiocie podatku od środków transportowych. Podstawą prawną powyższego orzeczenia był art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Z uzasadnienia wyroku WSA wynika, że decyzją z dnia z dnia 8 marca 2013 r. Prezydent Miasta M. określił Skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2010 r. ujętych w zestawieniu, w którym wpisano dane identyfikacyjne podlegających opodatkowaniu pojazdów.

Po rozpatrzeniu odwołania Skarżącego SKO decyzją z dnia 11 czerwca 2013 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ wskazał, że przedmiotem sporu jest to, czy opodatkowane środki transportowe, to - jak twierdzi pełnomocnik podatnika - pojazdy specjalne, które podlegały w badanym roku zwolnieniu z podatku od środków transportowych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844 ze zm.; dalej: "u.p.o.l.") w związku z art. 2 pkt 36 ustawy z dnia - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm., dalej: "prawo o ruchu drogowym"). SKO podkreśliło, że w rozpatrywanej sprawie, podstawą do ustalenia obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych, były dla organu podatkowego pierwszej instancji dowody rejestracyjne danych pojazdów, decyzje o rejestracji, karty informacyjne pojazdów oraz zaświadczenia o pojazdach i przeprowadzonych badaniach technicznych, organu rejestrującego, w których określony jest rodzaj pojazdu. SKO stwierdziło, że organy podatkowe nie mają kompetencji do interpretacji pojęcia "pojazd specjalny", w oparciu o argumenty strony, oraz że nie kwestionują tego, że pojazdy przeznaczone do nauki jazdy muszą być odpowiednio przystosowane do celów prowadzenia szkolenia. Nie zmienia to faktu, że nie są one uznane za pojazdy specjalne, a co za tym idzie - nie podlegają zwolnieniu podatkowemu z art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Organ przypomniał, że sprawa opodatkowania pojazdów Skarżącego podatkiem od środków transportowych za lata 2006, 2007 i 2008 - wykorzystywanych do prowadzenia nauki jazdy - była już przedmiotem skarg do WSA w Gliwicach, który wyrokami z dnia 21 września 2009 r. (sygn. akt I SA/Gl 306/09 i I SA/Gl 307/09), z dnia 23 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Gl 823/09) oddalił skargi. Od wyroków tych złożone zostały skargi kasacyjne do NSA, które także zostały oddalone wyrokami: sygn. akt II FSK 275/10, II FSK 276/10 oraz II FSK 1496/10. Ponadto wyrokiem z dnia 21 listopada 2012 r. (sygn. akt I SA/Gl 153/12) WSA w Gliwicach oddalił skargę podatnika co do decyzji w sprawie przedmiotowego opodatkowania za rok 2009, zaś skarga kasacyjna od tego orzeczenia, nie została jeszcze rozpatrzona.

Nie godząc się z powyższym rozstrzygnięciem Skarżący wniósł skargę do WSA, w której zarzucił:

1) rażące naruszenie przepisów prawa materialnego polegające na:

- niewłaściwym zastosowaniu przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., a mianowicie twierdzeniu, że zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od środków transportowych podlegają pojazdy specjalne wyłącznie sklasyfikowane w taki sposób w dokumentach rejestracyjnych pojazdu, a także błędną wykładnię tego przepisu, polegającą na ustaleniu zakresu odesłania do przepisów o ruchu drogowym z uwzględnieniem przepisów rangi podustawowej, co jest niezgodne z konstytucyjną regułą wyłączności ustawowej wskazując na naruszenie art. 217 i art. 92 ust. 1 Konstytucji RP., podatkowego stanu faktycznego,

- błędnej wykładni art. 2 pkt 36 prawa o ruchu drogowym, poprzez twierdzenie, że pojazd specjalny w rozumieniu tego przepisu to wyłącznie pojazd zarejestrowany, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz.U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968 ze zm., dalej: "rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r."),

2) naruszenie przepisów postępowania w tym: art. 122, 180 § 1, 181, 187 § 1, 194 § 1, 197 § 1, 198 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowej (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: "o.p.") polegające na braku przeprowadzenia pełnego postępowania wyjaśniającego, w tym dowodowego (nie ustalono statusu pojazdów), zaniechania powołania biegłego w celu wydania opinii co do charakteru pojazdów, przeprowadzenia oględzin, czy też uznania za wystarczające dowodów z dokumentów, jak również wadliwą ocenę zgromadzonych dowodów.

W odpowiedzi na skargę SKO wniosło o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

WSA w uzasadnieniu wyroku stwierdził, że sporne między stronami było to, czy przystosowane do prowadzenia nauki jazdy pojazdy są "pojazdami specjalnymi" w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., czy też takimi pojazdami nie są oraz czy o kwalifikacji danego pojazdu do kategorii "pojazdu specjalnego" decyduje odpowiedni wpis w dowodzie rejestracyjnym danego pojazdu, czy też wpis taki, w tym zakresie, nie ma żadnego znaczenia. WSA powtórzył za organem odwoławczym, że kwestia opodatkowania pojazdów Skarżącego podatkiem od środków transportowych za lata 2006-2009 była już rozważana przez WSA oraz NSA. Mając to na uwadze WSA podzielił argumentację zawartą w rozstrzygniętych już sprawach, gdyż od wydania tych wyroków nie nastąpiła zmiana obowiązujących przepisów, ani okoliczności w zakresie faktycznego aspektu sprawy.

WSA popierając argumentację zawartą w wydanych już orzeczeniach w sprawie Skarżącego stanął na stanowisku, że zaliczenie pojazdu do kategorii pojazdów specjalnych nie może być rozstrzygane odmiennie w postępowaniach podatkowych i w postępowaniach prowadzonych na gruncie przepisów o ruchu drogowym, przy czym nie powinno też ulegać wątpliwości, że ustawodawca w tym względzie dał prymat rozstrzygnięciom podjętym na podstawie przepisów o ruchu drogowym. Inna wykładnia omawianych przepisów, prowadząca do rozbieżnych rozstrzygnięć w sprawach podatkowych i w sprawach administracyjnych prowadzonych na gruncie przepisów o ruchu drogowym, byłaby nie do zaakceptowania w praworządnym państwie. W ocenie WSA, systematyka przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz. U. z 2003 r. Nr 32, poz. 262 ze zm., dalej: "rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002 r.") w żadnym razie nie wskazuje na to, iż pojazdy przeznaczone do nauki jazdy należy traktować jako pojazdy specjalne. WSA uznał, że odpowiedzi na pytanie, jakie pojazdy są pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym należy poszukiwać w innych przepisach z tego zakresu.

W konsekwencji WSA wskazał, że zasadnicze kwestie związane z klasyfikacją pojazdów uregulowano w wydanym na podstawie art. 76 prawa o ruchu drogowym, rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. Mając na uwadze wskazane przepisy WSA ocenił, że wpisy w dowodzie rejestracyjnym w rubryce "adnotacje urzędowe", np. oznaczenie "L", niewątpliwie nie mają związku z zakwalifikowaniem pojazdu do pojazdów specjalnych. Takie nieprawidłowe rozumienie tej rubryki, prowadziłoby bowiem do absurdalnych wniosków, iż pojazdami specjalnymi są na przykład taksówki, pojazdy przystosowane do zasilania gazem, autobusy, pojazdy przystosowane do ciągnięcia przyczepy, itp. Wpis w dowodzie rejestracyjnym przedmiotowych pojazdów i naczep i przyczep ciężarowych oznaczenia "L" nie powoduje, że pojazdy te zostały zakwalifikowany do pojazdów specjalnych. Taki wpis w dowodzie stanowi informację dla właściwych organów administracji publicznej, w tym policji, a dla posiadacza dowodu rejestracyjnego stanowi zarówno informację, jak i...