NSA. Moment uznania wydatku za koszt nie zależy od zapisu w księgach

Z uzasadnienia: Faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Nie jest ona bowiem datą ujęcia kosztu, a jedynie datą technicznego wprowadzenia informacji do systemu.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Stanisław Bogucki, del. NSA Zbigniew Romała, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 grudnia 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1704/12 w sprawie ze skargi P. E. S.A. z siedzibą w W. na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 27 stycznia 2012 r. nr IPPB3/423-996/11-2/JD w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1704/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę P. S.A. w W. i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Ministra Finansów (organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w W.) z 27 stycznia 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:

We wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej Skarżąca podała, że w ramach rozbudowy sieci energetycznej zawiera z przedsiębiorstwami energetycznymi umowy o przyłączenie do sieci i ponosi z tego tytułu opłaty za przyłączenie. Ponieważ praktyczne ustalenie, jak długo będzie korzystać z tego przyłączenia jest niemożliwe, dla celów bilansowych przyjmuje, że przeciętny okres korzystania z przyłącza wynosić będzie 15 lat. Z tego powodu koszty opłaty przyłączeniowej o wartości przekraczającej 100.000,- zł netto zalicza do kosztów bilansowych w okresie 15 lat jako rozliczenia międzyokresowe kosztów, w ratach miesięcznych. Koszty opłat przyłączeniowych poniżej 100.000,- zł netto zaliczane są w koszty bilansowe jednorazowo, w miesiącu, w którym nastąpiło przyłączenie Skarżącej do sieci zakładu energetycznego. Na tle tak przestawionego stanu faktycznego spółka zadała pytanie: czy zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U.z 2011 Nr 74 poz. 397 ze zm., dalej u.p.d.o.p.), Spółka ma prawo zaliczyć koszt opłaty za przyłączenie do kosztów uzyskania przychodów miesiąca, w którym ujęto fakturę VAT, dotyczącą tej opłaty, w księgach rachunkowych spółki jako zobowiązanie, mimo że spółka zaliczy do kosztów bilansowych przedmiotową opłatę w okresie 15 lat? Zdaniem Skarżącej, na tak postawione pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej, za czym przemawia m.in. argumentacja przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 lipca 2011 r., sygn. II FSK 414/10.

W interpretacji indywidualnej z 27 stycznia 2012 r. Minister Finansów uznał stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku za nieprawidłowe, argumentując, że z literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. wynika, iż za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, to jest zaksięgowano w korespondencji z odpowiadającym mu zobowiązaniem. Dzień ten należy rozumieć jako dzień (okres), do którego został dany wydatek przypisany w księgach rachunkowych spółki na podstawie treści otrzymanej faktury. W związku z tym ujęcie podatkowe kosztu uzależnione jest co do zasady od ujęcia danego kosztu w księgach rachunkowych. W związku z tym pojęcie "dzień na który ujęto koszt" interpretowane musi być zgodnie z przepisami o rachunkowości. Zdaniem organu, elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych jest więc data, pod którą dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych.

Skarżąca po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na interpretację indywidualną, zarzucając Ministrowi Finansów naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 4e w związku z art. 15 ust 4d u.p.d.o.p., a także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 14 c § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej: Ordynacja ...