Jaki dokument uprawnia do odliczenia VAT

Czynny podatnik VAT, zawierając transakcję z dostawcą będącym również czynnym podatnikiem VAT, ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych przez tego dostawcę. Natomiast prawo takie nie przysługuje z dokumentów, które nie spełniają wymogów przewidzianych w art. 106e ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku o interpretację przedsiębiorca wyjaśnił, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium Polski. Jest czynnym podatnikiem VAT oraz rozlicza się na zasadzie ryczałtu ewidencjonowanego. Zajmuje się handlem obuwiem. Kupuje je ze stron dostawców i prowadzi ich dalszą sprzedaż. Wszystkie dostawy realizowane są wyłącznie z magazynów na terytorium Polski. Podatnik występuje w transakcjach handlowych jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą - posługując się, tak jak dostawcy, polskim numerem NIP.

Przedsiębiorca posiada faktury dokumentujące zakup obuwia, mimo tego dostawcy często przy sprzedaży określają go jako podmiot nieprowadzący działalności gospodarczej (sprzedaż na rzecz konsumenta). Podczas transakcji wyraźnie podkreśla, że występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. W tym celu przy składaniu zamówienia podaje swój nr NIP. Na otrzymywanych fakturach sprzedawcy umieszczają jego numer NIP, a faktury te spełniają wszystkie inne wymogi zawarte w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Zdarzają się jednak sytuacje, że na fakturze pojawia się zapis o treści: „Ten rachunek nie może zostać wykorzystany do odliczenia naliczonego podatku VAT, Zakup został dokonany wyłącznie do użytku osobistego”. Wynika z niego, że dostawcy nie określają przedsiębiorcy jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, tylko jako osobę fizyczną dokonującą czynności niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą. Jednak podkreśla, że każdorazowo dokonuje takiego zakupu wyłącznie na cele działalności gospodarczej. W tym przypadku faktura spełnia wszystkie wymogi zawarte w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT. Dostawcy mają pełną świadomość, że chce w dokonanej transakcji wystąpić jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Mimo tego identyfikują sprzedaż jako konsumencką i nie wykazują jej w swoich plikach JPK jako dostawy na rzecz podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Kolejnym przypadkiem jest dokument od dostawcy potwierdzający zakup obuwia. Dostawca posługuje się nazwą „rachunku” zamiast „faktury”. Natomiast dokument spełnia wszystkie wymogi formalne przewidziane w art. 106e ustawy o VAT, pozwalające uznać go za fakturę. Ponadto wspomniany art. 106e ustawy o VAT, który reguluje elementy obowiązkowe faktury nie przewiduje dla uznania dokumentu za fakturę, aby taki zwrot musiał pojawić się na samym dokumencie. Zatem, o tym, czy dany dokument należy uznać za fakturę przesądza spełnienie elementów wynikających z art. 106e ustawy o VAT, a nie użycie samego zwrotu „faktura”, który nie jest obowiązkowy. Dostawcy oczywiście odprowadzają podatek VAT od tych transakcji, jednak błędnie wykazując je jako sprzedaż na rzecz konsumentów.

W związku z powyższym przedsiębiorca zapytał, czy przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wyłącznie z faktur wystawionych przez dostawc&o...