Interpretacje podatkowe a wyroki sądowe

Z uzasadnienie: Skoro organ wydający interpretacje indywidualne może w ramach działania ex oficio zmienić wydaną już uprzednio interpretację z racji stwierdzenia jej wadliwości w świetle orzecznictwa sądowego, to tym bardziej ma obowiązek dokonywać analizy tego orzecznictwa w postępowaniu zmierzającym do wydania takiej interpretacji, a zwłaszcza w przypadku, gdy na takowe orzecznictwo powołuje się osoba składająca wniosek o jej wydanie. Pominięcie przez organ podatkowy w swojej analizie powołanych przez stronę orzeczeń sądów narusza przywołane w skardze przepisy procesowe.

SENTENCJA

Dnia 21 maja 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki (spr.), Sędzia: WSA Maja Chodacka, Sędzia: WSA Paweł Dąbek, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2013 r., sprawy ze skargi T.W., na interpretację indywidualną Ministra Finansów, z dnia 7 listopada 2012 r. Nr [...], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych:

I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną,
II. zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego koszty postępowania w kwocie 200 zł (dwieście złotych).

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 7 sierpnia 2012 r. T.W. złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zatrudniony na stanowisku kierowniczym. Oprócz czynności o charakterze administracyjnym, wykonawczym, do jego obowiązków należy również tworzenie utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych w postaci m. in. prezentacji biznesowych i multimedialnych, koncepcji, projektów oraz wariantów rozwoju, a także projektów racjonalizacyjnych dla prezentacji. Projekty te, stanowiące oryginalny przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalone są przez pracodawcę w formie elektronicznej. Są następnie wykorzystywane przez pracodawcę w procesach decyzyjnych oraz w zarządzaniu. W wyniku wykonania umowy o pracę prawa autorskie do tych utworów nabywa pracodawca. Umowa o pracę nie rozstrzyga, jaka część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie wnioskodawcy (pracownika) - twórcy z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych. Pracodawca ewidencjonuje szczegółowo czas pracy przy zastosowaniu indywidualnych kart czasu pracy, rejestrujących godzinę przystąpienia do pracy oraz jej zakończenia. Ewidencja ta jednak nie pozwala na wyodrębnienie czasu pracy przeznaczonego na czynności administracyjno-wykonawcze oraz na czynności o charakterze twórczym, wynikiem których jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W związku z powyższym pracownik samodzielnie prowadzi notatki, na podstawie których jest w stanie określić ilość czasu poświęconą na stworzenie utworów, do których prawa autorskie nabywa pracodawca. W oparciu o powyższe notatki pracownik składa pracodawcy z końcem każdego miesiąca oświadczenie, z którego wynika kwota wynagrodzenia z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych. Kwota ta stanowi wartość wynagrodzenia należnego pracownikowi za pracę w danym miesiącu, proporcjonalnie odpowiadająca udziałowi czasu pracy twórczej w całkowitym czasie przepracowanym przez tego pracownika w danym miesiącu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

czy można uznać, iż obliczona w ten sposób część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie twórcy z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do którego pracownikowi przysługuje 50% kosztów uzyskania przychodów?

Zajmując stanowisko, wnioskodawca wskazał, iż w/w art. 22 ust. 9 pkt 3 jest przepisem szczególnym w stosunku do regulacji art. 22 ust. 2 powołanej wyżej ustawy. W związku z tym od przychodu ze stosunku pracy stanowiącego należne twórcom wynagrodzenie z tytułu korzystania przez nich z praw autorskich naliczyć należy koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%. Zdaniem wnioskodawcy, stanowisko to znajduje potwierdzenie w wieloletniej praktyce i w szeregu interpretacji indywidualnych. W przypadku, gdy umowa o pracę nie pozwala na ustalenie części wynagrodzenia ze stosunku pracy należnego twórcy w związku z korzystaniem przez niego z praw autorskich, dopuszczalne jest ustalenie tego wynagrodzenia poprzez ustalenie udziału czasu pracy twórczej w całości czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym, oraz poprzez odniesienie tej proporcji do całości wynagrodzenia należnego pracownikowi w tym danym okresie rozliczeniowym. Na poparcie powyższego wnioskodawca przywołał szereg interpretacji indywidualnych.

Interpretacją indywidualną z dnia 7 listopada 2012 r. znak: [...], Minister Finansów, na podstawie art. 14b § 1 i § 6 Ordynacji podatkowej uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wskazano, że konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności, czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części, związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe zróżnicowanie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika - twórcy. Fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien więc wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzeni...