Amortyzacja budynku wybudowanego na cudzym gruncie

Z uzasadnienia: Przedmiotem odpisu amortyzacyjnego mogą być środki trwałe, których cechy określono w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Muszą być m.in. kompletne, zdatne do użytku oraz stanowić własność podatnika. Jeżeli któryś z powyższych warunków nie jest spełniony, podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisu z tytułu zużycia środka trwałego. W art. 22a ust. 2 ww. ustawy, w drodze wyjątku, rozszerzono na potrzeby amortyzacji definicję środka trwałego o budynki wybudowane na cudzym gruncie - czyli w świetle prawa cywilnego niebędące własnością podatnika. W powyższym rozwiązaniu wyłączono tym samym przesłankę własności, co nie zmienia faktu, że środek trwały wciąż musi być kompletny i zdatny do użytku.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędziowie NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Jerzy Płusa, Protokolant Barbara Mróz, po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 10 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Ol 818/10 w sprawie ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 10 listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych:

1) oddala skargę kasacyjną,
2) zasądza od A. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w O. kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olszynie wyrokiem z dnia 10 lutego 2011 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Ol 818/10, oddalił skargę A. L. - nazywanej dalej "Skarżącą", na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w O. z dnia 10 listopada 2010 r. w przedmiocie zobowiązania z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące luty i marzec 2010 r.

Z motywów wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że Skarżąca - w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - wybudowała na dzierżawionej nieruchomości zakład produkcyjny. Budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych jako inwestycja w obcym środku trwałym przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10%. Amortyzację rozpoczęto od stycznia 2007 r. W tym czasie budowa budynku nie była jeszcze zakończona - nie dopuszczono do jego użytkowania. Jako wartość początkową środka trwałego Skarżąca przyjęła wartość nakładów poczynionych w związku z budową zakładu do końca 2006 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. w uzasadnieniu decyzji z dnia 27 sierpnia 2010 r. zwrócił uwagę, że budynek będący inwestycją w obcym środku trwałym może podlegać amortyzacji tylko i wyłącznie jeżeli został przyjęty do używania, co nie miało miejsca w opisywanej sprawie. Stąd też, w świetle art. 22a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1990 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f.", nie mógł być wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a następnie podlegać amortyzacji. Z uwagi na powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego określił Skarżącej zobowiązanie z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej, rozpoznawszy odwołanie Skarżącej, wspomnianą na wstępie decyzją utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

Skarżąca wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na...