Orzecznictwo podatkowe: Wspólne rozliczenie małżonków

Brak podpisów na zeznaniu, nie mógł doprowadzić do skutku w postaci odmowy łącznego opodatkowania małżonków. To jedynie brak formalny zeznania, podlegający uzupełnieniu w trybie art. 272 pkt 2 Ordynacji podatkowej i nie można go utożsamiać z niezłożeniem wniosku w ogóle.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Nasierowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Lidia Ciechomska-Florek, Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, Protokolant U. H., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2007 r. sprawy ze skargi M. R., M. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia "[...]" marca 2007 r. nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 rok:

1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia "[...]" grudnia 2006 r., nr "[...]"
2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości,
3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. R., M. R. kwotę 1411 zł (słownie: tysiąc czterysta jedenaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z [...] grudnia 2006 r. odmawiającą M.R. i M.R. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2005 r.

Z akt sprawy wynika, iż Skarżący w terminie ustawowym złożyli zeznanie PIT-37 za 2005 r. o wysokości osiągniętego dochodu. W zeznaniu tym Skarżący zaznaczając kwadrat w punkcie 6.2 wnioskowali o wspólne opodatkowanie małżonków. W trakcie sprawdzania formalnej poprawności złożonego zeznania stwierdzono, że nie zostało ono podpisane przez małżonków.

W dniu 12 września 2006 r. organ podatkowy I instancji wezwał Skarżących do uzupełnienia zeznania podatkowego o brakujące podpisy w części I. w pozycjach 124 i 125. W odpowiedzi na wezwanie Skarżący stawili się w siedzibie Urzędu Skarbowego w celu złożenia podpisów na przedmiotowym formularzu.

Pismem z 2 października 2006 r. Skarżący zostali wezwani przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. do złożenia korekty zeznania rocznego, poprzez złożenie odrębnych zeznań rocznych. Organ wskazał, iż złożenie podpisów traktuje się na równi ze złożeniem wniosku o wspólne opodatkowanie, w związku z tym z uwagi na brak podpisów małżonków na złożonym zeznaniu, nie przysługuje im prawo do wspólnego rozliczenia.

W odpowiedzi na wezwanie w dniu 19 października 2006 r. Skarżący złożyli korekty zeznania PIT-37.

Pismem z 25 października 2006 r. Skarżący zwrócili się do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. o stwierdzenie nadpłaty w kwocie 5.274,00 zł, wynikającej ze złożenia korekt wspólnego zeznania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 rok i jej zwrot wraz z ustawowymi odsetkami. W uzasadnieniu wniosku powołali się na okoliczność, iż składając pierwotną wersję zeznania rocznego zadośćuczynili ustawowemu obowiązkowi złożenia zeznania podatkowego w terminie, zaś zaznaczając kwadrat w punkcie 6.2 zeznania wyrazili jednoznacznie wniosek o zastosowanie opodatkowania wspólnie z małżonkiem, w związku z czym w korektach zeznania rocznego złożonych w dniu 19 października 2006 r. wykazali zobowiązanie w wysokości wyższej od należnej. Brak podpisów pod pierwotną wersją zeznania podatkowego Skarżący uznali za oczywistą omyłkę, zaś w wyniku uzupełnienia powyższego braku formalnego na wezwanie organu podatkowego, zeznanie roczne wraz z wnioskiem o zastosowanie wspólnego opodatkowania małżonków uznali za skuteczne z dniem złożenia tych dokumentów. Do wniosku Skarżący załączyli korektę zeznania.

Odmawiając stwierdzenia nadpłaty organ podatkowy I instancji wskazał, iż Skarżący nie dopełnili warunku uprawniającego ich do wspólnego opodatkowania, tj. warunku terminowego złożenia rocznego zeznania podatkowego. Zdaniem organu I instancji, sam fakt złożenia w terminie niepodpisanego druku rocznego zeznania podatkowego nie wywołuje skutków prawnych przewidzianych zapisem art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. tekst Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej u.p.d.o.f.).

W odwołaniu zarzucono decyzji organu I instancji naruszenie przepisów postępowania podatkowego, poprzez wadliwe zastosowanie zasady ograniczonego formalizmu (art. 272 oraz 274 Ordynacji podatkowej) w zakresie ustalenia terminu złożenia podania (tj. wniosku o wspólne opodatkowanie małżonków w zeznaniu PIT-37), oraz naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci niewłaściwego zastosowania art. 6 u.p.d.o.f. w zakresie dotyczącym możliwości zastosowania wspólnego opodatkowania małżonków.

Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji organ odwoławczy stanął na stanowisku, że małżonkowie chcący skorzystać z możliwości wspólnego opodatkowania swoich dochodów powinni złożyć stosowny wniosek o taki sposób rozliczenia. Wniosek ten zawarty jest w formularzu zeznania rocznego PIT-37 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty). Miejsce na oświadczenie i podpis podatnika/małżonka znajduje się w polu formularza zaznaczonym literą I. Składając podpis w pozycjach nr 124, 125 podatnicy oświadczają, iż spełniają warunki do opodatkowania swoich dochodów wspólnie z dochodami małżonka, a ponadto znane są im przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością. Organ II instancji wskazał, iż jednocześnie wyboru sposobu opodatkowania wspólnego z małżonkiem, zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 6 ust. 2 u.pd.o.f. dokonuje się poprzez zaznaczenie kwadratu nr 2 pod pozycją 6 formularza. Zgodnie z informacją zawartą w tej rubryce, zaznaczenie odpowiedniego kwadratu oraz złożenie podpisów w części 1, traktuje się na równi ze złożeniem wniosku o zastosowanie wskazanego sposobu opodatkowania. Zgodnie z kolei z art. 6 ust. 10 u.p.d.o.f., preferencyjny sposób opodatkowania małżonków nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek określony w ust. 2, wyrażony w zeznaniu podatkowym, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1. Warunkiem koniecznym do uzyskania skutku w postaci preferencyjnego opodatkowania jest zatem złożenie wniosku przez osoby zainteresowane, przy czym wniosek ten ma być wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym. Zdaniem organu odwoławczego, wniosek złożony po terminie jest z mocy prawa nieważny i nie może skutkować ulgą w postaci preferencyjnego opodatkowania. Brak podpisu pod wypełnionym drukiem formularza zeznania podatkowego trudno uznać jedynie za brak formalny tego zeznania, którego uzupełnienie - po zast...