Nienależny zwrot VAT a przedawnienie

W przypadku podatku naliczonego nie ma możliwości przerwania biegu terminu przedawnienia, ponieważ w takiej sytuacji nie mogą być zastosowane środki egzekucyjne. W sprawach dotyczących podatku naliczonego art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej będzie zatem przepisem martwym. Brak możliwości przerwania biegu terminu przedawnienia w sposób wskazany w art. 70 § 4nie oznacza jednak, że w sprawach dotyczących kwoty do przeniesienia na następny miesiąc bieg tego terminu pozostanie zawsze niezakłócony i nie ma prawnych uregulowań dopuszczających jakiekolwiek przerwy w tym zakresie. Wyłączenie stosowania art. 70 § 4 Ordynacji nie ma bowiem wpływu na możliwość wystąpienia innych przesłanek powodujących przerwanie (np. art. 70 § 3) czy zawieszenie (art. 70 § 6) biegu terminu przedawnienia - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Tarno (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędzia WSA Bartosz Wojciechowski Protokolant: Asystent sędziego Paweł Pijewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za październik 2005 r.:

1. uchyla zaskarżoną decyzję;
2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku;
3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz J. J. kwotę 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. z dnia [...] r., nr [...], określającą J. J. za październik 2005 r., nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 1.075,00 zł.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że J. J. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu ciężarowego. W toku postępowania kontrolnego ustalono, że w rozliczeniu podatku naliczonego za październik 2005 r. została ujęta faktura VAT nr [...] z dnia [...] r. wystawiona przez firmę F.H.U. "A" M. K., dotycząca dostawy oleju napędowego wartości netto 4.575,00 zł, podatek VAT 1.006,50 zł.

Kontrola podatkowa przeprowadzona u kontrahenta strony, tj. w firmie "A" M. K., wykazała, że w dokumentacji firmy za październik 2005 r. znajdują się faktury dokumentujące nabycie paliwa, wystawione wyłącznie przez "B" Sp. z o. o, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

W tej sytuacji Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. M. uznał, że transakcja nabycia paliwa przez J. J., udokumentowana fakturą nr FV [...] z [...] r. stwierdza czynność, która nie została dokonana.

W odwołaniu podatnik wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji, zarzucając rażące naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 120, 121, 122 i 187 § 1 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu podniesiono m.in., że transakcja nabycia paliwa była legalna, gdyż zarówno strona, jak i jej kontrahent byli podatnikami VAT. Wskazano również, że kwestionowany towar mógł pochodzić z nielegalnego źródła, ale we wcześniejszej fazie obrotu, na który podatnik nie miał i nie mógł mieć żadnego wpływu, ani żadnej wiedzy. Strona zarzuciła również, że decyzja organu pierwszej instancji jest niezgodna z prawem wspólnotowym.

W piśmie procesowym pełnomocnik J. J. wniósł o włączenie do akt sprawy dokumentów rejestracyjnych firmy M. K. oraz jego oświadczenia, przeprowadzenie dowodu z przesłuchania tego świadka i strony, a także przeprowadzenie kontroli krzyżowej dla kwestionowanych transakcji, przeprowadzenie "dochodzenia mającego na celu dotarcie do właściciela numeru telefonu 507 46 35 67, na który podatnik zamawiał paliwo od wskazanej firmy", przeprowadzenie oględzin miejsca przechowywania paliwa oraz przesłuchanie w charakterze świadków: K. R., R. C. i D. P..

Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. wskazał na art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym zobowiązanie w podatku od towarów i usług przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności. Bieg terminu przedawnienia może zostać przerwany lub zawieszony, zaś na podstawie art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie może wygasnąć. Organ wskazał na uchwałę NSA z dnia [...] r., I FPS 9/08, z której wynika, że art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej ma zastosowanie również do kwoty zwrotu różnicy podatku lub różnicy podatku, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o VAT (zwrot pośredni). Termin przedawnienia takiej kwoty zaczyna biec od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin zwrotu podatku.

Organ powołał się na wyrok WSA z dnia [...] r., [...], w którym Sąd stwierdził, że w przypadku zwrotu pośredniego należy ustalić, w którym z okresów rozliczeniowych zwrot ten został faktycznie zrealizowany i czy doszło za ten okres rozliczeniowy do przedawnienia, przerwania bądź zawieszenia biegu terminu przedawnienia, lub wygaśnięcia zobowiązania przez zapłatę.

Organ stwierdził, że nie ulega przedawnieniu z dniem [...] r. określona w zaskarżonej decyzji nadwyżka podatku naliczonego nad należnym za październik 2005 r. do przeniesienia, która zmaterializowała się w kolejnym okresie rozliczeniowym - listopadzie 2005 r. - w którym wystąpiła kwota zobowiązania podatkowego, ponieważ wystąpiły okoliczności skutkujące przerwaniem biegu przedawnienia. Organ pierwszej instancji podjął bowiem czynność egzekucyjną (dokonano zajęcia rachunku bankowego), o której w dniu [...] r. J. J. został powiadomiony. Doszło także do zawieszenia biegu terminu przedawnienia, gdyż w dniu [...] r. doręczono podatnikowi zarządzenie zabezpieczenia należności.

Zdaniem organu odwoławczego firma "A" M. K. nie mogła dostarczać stronie paliwa, a faktury, jakie zostały wystawione przez to przedsiębiorstwo, zostały sfałszowane. Chociaż z zeznań M. K. wynika, że dostawcą paliwa do firmy "A" była Spółka "B", to nie potwierdza tego materiał dowodowy zgromadzony w sprawie. Brak również jakichkolwiek dowodów świadczących o tym, że przedsiębiorstwo "A" zaopatrywało się w paliwo u innych dostawców.

Z zeznań R. K. (prezesa zarządu "B" Sp. z o.o.) złożonych w dniu [...] r. przed pracownikiem Agencją Bezpieczeństwa Wewnętrznego Delegatury w K., wynika, że nie zna nikogo o nazwisku M. K. nic mu nie mówi nazwa firmy "A". Na wszystkich przedstawionych mu fakturach widnieje pieczątka i jego podpis, tzw. faksymile. Tych faktur nigdy nie widział, nigdy nie podpisywał i nigdy nie księgował.

Poza tym brak transakcji sprzedaży paliwa pomiędzy "B" Sp. z o.o. a "A" M. K. potwierdza ostateczna decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...]r. nr [...] wydana dla "[...] " Sp. z o.o. Z ustaleń organu kontroli skarbowej wynika, że spółka ta nie sprzedawała żadnego towaru do firmy M. K., wobec czego nie deklarowała (i nie miała żadnych podstaw, aby to czynić) podatku VAT należnego z tytułu tych transakcji.

Ponadto ekspertyza z zakresu kryminalistycznych badań dokumentów z dnia [...]r. wykazała, że podpisy R. K. na 112 zakwestionowanych fakturach wystawionych przez spółkę "B" nie są autentyczne, lecz zostały sfałszowane metodą naśladownictwa.

Poza tym M. K. nie dysponował środkami technicznymi i organizacyjnymi umożliwiającymi prowadzenie działalności w zakresie obrotu paliwami płynnymi. Nie posiadał bazy, ani zbiorników do magazynowania paliw oraz środków transportu umożliwiających ich dystrybucję, co potwierdzają pisma właściwych organów.

Ocena zgromadzonego materiału dowodowego znalazła odzwierciedlenie w decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. M. z dnia [...] r. nr [...], w której określono M. K. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za październik 2005 r. w kwocie 0 zł oraz orzeczono o obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 108 ustawy o VAT w wysokości 202.160 zł.

Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że przepisy art. 86 us...