VAT: Sprzedaż terenów niezabudowanych bez planu zagospodarowania przestrzennego

Z uzasadnienia wyroku WSA: Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie jest aktem prawa miejscowego. Jest to bowiem akt kierownictwa wewnętrznego, którego postanowienia nie mogą jednak wpływać na sytuację obywateli i ich organizacji, a więc podmiotów, które nie są adresatami przedmiotowego studium, jako że nie zaliczają się do kategorii organów administracji. Nienormatywność studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego powoduje, że na jego podstawie nie może być określony przedmiot opodatkowania ani pozostałe elementy stosunku prawnopodatkowego. Zatem, w sytuacji braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy, w celu ustalenia czy teren, na którym położona jest konkretna nieruchomość, jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę należy odwołać się do zapisów zamieszczonych w ewidencji gruntów i budynków.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz /spr./ Sędziowie WSA Kazimierz Włoch WSA Grzegorz Panek Protokolant st.sekr.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 16 września 2010 r. sprawy ze skargi W.G. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług:

1) uchyla zaskarżoną interpretację,
2) określa, że zaskarżona interpretacja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku,
3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz skarżącego W. G. kwotę 457 (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Interpretacją indywidualną z dnia (...) kwietnia 2010 r., nr (...), Minister Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko W. G., odnośnie interpretacji przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, ze zm., zwanej dalej: ustawą o podatku od towarów i usług), w zakresie nabytej przez wnioskodawcę nieruchomości.

Wnioskiem z dnia 25 lutego 2010 r. W. G. zwrócił się do Ministra Finansów o wydanie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, formułując pytanie: czy sprzedaż nieruchomości, którą nabył, podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że "A" w dniu 18 stycznia 2010 r. przeprowadziła przetarg na sprzedaż nieruchomości, oznaczonej jako działka o nr [...], położonej w miejscowości W., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...). Niezabudowana działka o nr [...] została zakwalifikowana w ewidencji gruntów i budynków do kategorii: łąki trwałe.

Wnioskodawca wygrał przetarg na zakup opisanej wyżej nieruchomości i uiścił cenę w wysokości 276 063 zł, po czym, na podstawie umowy w formie aktu notarialnego z dnia 10 lutego 2010 r., nabył przedmiotową nieruchomość. W dniu 16 lutego 2010 r. została wystawiona faktura VAT, dokumentująca dokonaną transakcję sprzedaży nieruchomości.

Działka [...] nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie została też wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy. Istnieje tylko studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka [...] jest zlokalizowana na terenach przeznaczonych pod zabudowę.

Wnioskodawca dodał także, że nie jest on podatnikiem podatku od towarów i usług, a opisaną we wniosku nieruchomość nabył celem powiększenia prowadzonego gospodarstwa rolnego, którego powierzchnia przekracza 1 ha.

Zdaniem podatnika sprzedaż przez "A" działki o nr [...] nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnił z opodatkowania tym podatkiem dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Poszukując zaś znaczenia pojęcia "teren" należy się odwołać do ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 177, ze zm., zwanej dalej: ustawą o zagospodarowaniu przestrzennym), z której art. 9 ust. 5 wynika, że charakter danego terenu wyznacza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, lub też decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku takiego planu. W tej sytuacji, mając na uwadze fakt, że działka nr 2333 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie została wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy logicznym, zdaniem wnioskodawcy, jest odwołanie się, celem ustalenia znaczenia pojęcia teren niezabudowany, do zapisów zawartych ewidencji gruntów i budynków. Nie można natomiast bazować w tym zakresie na studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, które nie jest aktem prawa miejscowego, ale aktem planowania o charakterze wewnętrznym.

Minister Finansów, interpretacją z dnia 27 kwietnia 2010 r., uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. W jego ocenie, skoro ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "przeznaczenie pod zabudowę" dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do jego definicji słownikowej tego pojęcia, zgodnie z którą przeznaczenie oznacza praktyczny cel, do którego coś zostało zakwalifikowane, określenie celu, któremu coś ma służyć. Pod pojęciem zabudowy należy natomiast rozumieć budynki znajdujące się na określonym terenie, w planach urbanistycznych przewidywane zabudowanie określonego terenu (Mały Słownik Języka Polskiego. Wydawnictwo PWN. Warszawa 1994 r.). Definicję budowy można odnaleźć także w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118, ze zm., zwanej dalej: prawem budowlanym), zgodnie z którą przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W tej sytuacji, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjąć, że pod pojęciem terenów przeznaczonych pod zabudowę należy rozumieć obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy zagrodowej włącznie.

Z brzmienia ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym wynika z kolei, że przed wszczęciem postępowania kończącego się uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rada gminy...