Podatki 2013: Zmiany w PIT. Obowiązek zmniejszania kosztów uzyskania przychodów

1 stycznia 2013r. wejdzie wżycie ustawa z16listopada 2012r. oredukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce. Wprowadza ona zmiany dokilku ustaw, między innymi doustawy z26lipca 1991r. opodatku dochodowym odosób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z2012r., poz.361, zpóźn.zm., dalej: ustawa oPIT) oraz doustawy z15lutego 1992r. opodatku dochodowym odosób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z2011r., nr74, poz.397 zpóźn.zm., dalej: ustawa oCIT).

Dzień poniesienia kosztu

Na wstępie należy zaznaczyć, że zmianie nie ulegnie definicja dnia poniesienia kosztu. Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o PIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów co do zasady uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Natomiast w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe – zarówno podlegających pod reżim ustawy o PIT, jak i ustawy o CIT – zasadą wynikającą z art. 22 ust. 5d ustawy o PIT i art. 15 ust. 4e ustawy o CIT jest to, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w razie braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Od powyższych reguł istnieją pewne wyjątki, które dotyczą np. zaniechanych inwestycji, kosztów prac rozwojowych czy składek ZUS.

Data upływu terminu płatności

Na gruncie ustawy z 16 listopada 2012 r. data upływu terminu płatności ma kluczowe znaczenie. Wyznacza ona początek 30-dniowego terminu, w którym przedsiębiorca ma nieprzekraczalny obowiązek uregulowania zobowiązania.

W przeciwnym wypadku dotkną go bowiem sankcje wynikające z dodanego ustawą z 16 listopada 2012 r. art. 24d ustawy o PIT i art. 15b ustawy o CIT.

Obowiązek zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z niezapłaconej faktury

Artykuł 24d ust. 1 ustawy o PIT (art. 15b ust. 1 ustawy o CIT) stanowi, że w razie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Na uwagę zasługuje również ust. 2 tych artykułów. Zapobiega on sytuacji, w której dochodziłoby do wydłużania okresów płatności w taki sposób, że podstawowy cel ustawy, jakim było ograniczenie zatorów płatniczych, nie mógłby być zrealizowany. Jeśli bowiem ustalono termin płatności dłuższy niż 60 dni, wówczas zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie. Oznacza to, że przypadku terminów płatności dłuższych niż 60 dni maksymalny czas, w którym przedsiębiorca, który nie płaci za zakupione towary czy usługi, nie narażając się jednocześnie na konieczność korygowania kosztów o wartość już zaksięgowanej faktury, to 90 dni od dnia, w którym doszło do zaliczenia kwoty do kosztów uzyskania przychodów.

Kiedy należy zmniejszyć koszty o kwotę wynikającą z niezapłaconej faktury?

Jak wynika z art. 24d ust. 3 ustawy o PIT (art. 15b ust. 1 ustawy o CIT), zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

Zauważyć należy, że w powyższych ustępach jest mowa zarówno o:

1. terminie ...