WSA. Zgłoszenie darowizny faksem jest dopuszczalne

Fakt dokonania przez podatnika zgłoszenia do właściwego urzędu skarbowego o nabyciu darowizny bez użycia ustawowego druku zgłoszenia nie skutkuje automatycznie utratą prawa do zwolnienia od podatku. Formularz nie pełni roli deklaracji podatkowej, a stanowi jedynie jeden z dowodów na spełnienie warunków do zwolnienia od podatku. Dlatego też dokonane zgłoszenia darowizny w innej formie niż na dokonanym formularzu, nie może przesądzać o niespełnieniu warunków do uzyskania zwolnienia na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W maju 2020 r. do Urzędu Skarbowego wpłynęło zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych SD-3, w którym podatnik ujawnił darowiznę środków pieniężnych otrzymanych od siostry w październiku 2018 r. Zeznanie opatrzone zostało datą 29 stycznia 2019 r. W treści wiadomości e-mail podatnik wskazał, że zeznanie zostało przesłane faksem na oficjalnie udostępniony numer. Naczelnik US wezwał podatnika do złożenia deklaracji SD-3. Organ wskazał, że deklaracja SD-3 z 29 stycznia 2019 jest błędna i nie wywołuje skutków prawnych.

W czerwcu 2020 r. podatnik złożył zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych SD-Z2 tytułem darowizny środków pieniężnych otrzymanych od siostry. Podatnik wyjaśnił, że zgłoszenie podatkowe stanowi korektę zgłoszenia SD-3 z 29 stycznia 2019 r. W tym samym miesiącu Naczelnik US wezwał podatnika do przedłożenia pisemnych wyjaśnień oraz stosownych dokumentów dotyczących otrzymanych środków pieniężnych. Podatnik wskazał, że darowiznę otrzymał od siostry z tytułu zobowiązań testamentowych po śmierci ojca i że zgodnie z wezwaniem skorygował zeznanie podatkowe zgłoszeniem SD-Z2.

Podatnik wyjaśnił, że 29 stycznia 2019 r. złożył zeznanie podatkowe (formularz SD-3), który przesłał faksem wykorzystując oficjalne dane komunikacyjne zawarte na stronie internetowej urzędu skarbowego. Poprawną transmisję potwierdza protokół faksowania i wyciąg z routera. Wniósł o anulowanie formularza SD-Z2 z czerwca 2020 r. będącego korektą zeznania podatkowego SD-3 z 29 stycznia 2019 r. W dokumencie SD-Z2 wykazał nabycie darowizny od siostry. Wyjaśnił, że czynność darowizny nie miała miejsca a zgłoszenie wynikało z mylnej interpretacji i umowy zawartej aktem notarialnym. Środki pieniężne przekazane przez siostrę były realizacją zapisu testamentowego.

Naczelnik US wezwał podatnika do złożenia zeznania SD-3 w oryginale lub uzupełnienia podpisu na przesłanym skanie zeznania. Podatnik nie zgodził się z organem, że wniosek SD-3 doręczony pocztą elektroniczną jest dokumentem skanowanym. Wyjaśnił, że formularz SD-3 (w formacie PDF) został pobrany z portalu www.gov.pl, wypełniony, podpisany ogólnie dostępnym programem komputerowym i doręczony za potwierdzeniem tożsamości poprzez Profil Zaufany. Tym samym spełnia wszelkie właściwości oryginału.

Ostatecznie Naczelnik US ustalił podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn. W uzasadnieniu organ podatkowy stwierdził, że obowiązek podatkowy powstał w dacie przekazania środków pieniężnych na rachunek bankowy, tj. 24 października 2018 r. W dniu 24 kwietnia 2019 r. upływał termin do złożenia zgłoszenia SD-Z2 w celu skorzystania ze zwolnienia podatkowego wymienionego w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (dalej: u.p.s.d.). Podatnik nie złożył ww. zgłoszenia. Złożył natomiast zeznanie podatkowe SD-3 w maju 2020 r., w związku z tym przeprowadzono postępowanie podatkowe na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika.

Podatnik nie zgodził się z a powyższym i sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który uwzględnił jego skargę:

WSA zauważył, że zwolnienie uregulowane w art. 4a ust. 1 ...