Termin złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości a odpowiedzialność członka zarządu

Z uzasadnienia: Skoro, zgodnie z art. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego, postępowanie upadłościowe należy prowadzić tak, aby roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone w jak najwyższym stopniu, a jeśli racjonalne względy na to pozwolą - dotychczasowe przedsiębiorstwo dłużnika zostało zachowane, to oddalenie wniosku dłużnika o ogłoszenie upadłości na podstawie art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, samo w sobie rozstrzyga, że w dacie wniesienia wniosku o ogłoszenie upadłości, wniosek ten był spóźniony tj. nie był złożony "we właściwym czasie" w rozumieniu art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej.

SENTENCJA

Dnia 4 stycznia 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Grażyna Firek, Sędzia: WSA Ewa Michna (spr.), Sędzia: WSA Nina Półtorak, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 stycznia 2013 r., sprawy ze skargi G. Z., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej, z dnia 9 sierpnia 2012 r. Nr [...], w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki - skargę oddala.

UZASADNIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 10 kwietnia 2012 r. nr [...] orzekł o odpowiedzialności podatkowej G. Z. (dalej "skarżący") za zaległości podatkowe "V." Sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej "Spółka") w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. w kwocie 124 945,00 zł wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi na dzień poprzedzający wszczęcie postępowania podatkowego, tj. na dzień 9 listopada 2011 r. w wysokości 69 726,00 zł, odsetkami stałymi naliczonymi na dzień złożenia zeznania CIT-8 za 2006 r., tj. 2 kwietnia 2007 r. w kwocie 12 617,00 zł oraz kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie 11 842,10 zł.

W uzasadnieniu obu ww. decyzji organ wskazał, że decyzjami z dnia 13 grudnia 2010 r. nr [...] i nr [...] określił Spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2006 r., w kwocie 142 528,00 zł oraz wysokość odsetek za zwłokę od niewpłaconych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za 2006 r., obliczonych do dnia 2 kwietnia 2007 r. w kwocie 12 617,00 zł. Obydwie decyzje zostały utrzymane w mocy decyzjami Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 marca 2011 r. nr [...]. Z kolei skargi Spółki zostały odrzucone postanowieniami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 października 2011 r. I SA/Kr 973/11 i I SA/Kr 974/11 (wszystkie powoływane w uzasadnieniu orzeczenia dostępne na stronie: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Dalej organ wskazał, że z wpłaty dokonanej w dniu 24 kwietnia 2006 r. na konto Urzędu Skarbowego w wysokości 25 477,99 zł, na poczet zaległości Spółki, zaksięgowano w dniu 29 grudnia 2010 r. kwotę 17 583,00 zł. Zaległość ta uległa zatem zmniejszeniu do kwoty 124 945,00 zł. Z uwagi na nieuregulowanie zaległości jak i odsetek za zwłokę, organ podatkowy I instancji w dniu 13 kwietnia 2011 r. wystawił tytuły wykonawcze nr [...] i [...], które "zostały uznane za doręczone Spółce".

Postanowieniem z dnia 20 września 2011 r. nr organ umorzył postępowanie [...] egzekucyjne wobec Spółki uznając, że nie uzyska kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne. Następnie postanowieniem z dnia 25 października 2011 r. nr [...] organ I instancji wszczął postępowanie w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności skarżącego - jako prezesa zarządu (jednoosobowego) za zaległości podatkowe Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych, a ww. decyzją z dnia 10 kwietnia 2012 r. nr [...] orzekł o odpowiedzialności skarżącego.

Skarżący w odwołaniu podniósł zarzut naruszenia art. 116 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) poprzez jego błędną interpretację - przyjęcie, że do zwolnienia członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością koniecznym jest zgłoszenie skutecznego wniosku o ogłoszenie upadłości, podczas gdy właściwa interpretacja powyższego przepisu prowadziła do wniosków odmiennych.

Decyzją 9 sierpnia 2012 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Uzasadniając swoją decyzję organ powołał art. 116 Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. W rozpoznawanej sprawie, zdaniem organu, wystąpiły wszystkie przesłanki pozytywne do przeniesienia na skarżącego odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania Spółki. Nie wystąpiła natomiast żadna przesłanka negatywna, która mogłaby uwolnić skarżącego od tej odpowiedzialności. Z ustaleń poczynionych w trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego wynikało bowiem, że Spółka w czasie trwania egzekucji nie prowadziła już działalności gospodarczej oraz nie posiadała żadnego majątku. Organ egzekucyjny wprawdzie zajął rachunek bankowy Spółki (w B. S.A.), ale na rachunku nie było żadnych środków. Spółka nie posiadała innych rachunków bankowych - wysyłane do innych banków zajęcia okazały się bezskuteczne - banki nie prowadziły rachunków dla Spółki. Nie znaleziono danych o Spółce w Elektronicznym Rejestrze Ksiąg Wieczystych. Spółka nie figurowała również w Centralnej Ewidencji Pojazdów.

Odnosząc się do zarzutów skarżącego, organ wskazał, że kluczowe znaczenie ma ustalenie czy zgłoszony przez Spółkę wniosek o ogłoszenie upadłości został złożony w terminie. W ocenie organu odwoławczego taki wniosek został złożony zbyt późno, ponieważ Spółka znacznie wcześniej znalazła się w sytuacji wymagającej złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości.

Z poczynionych przez organ I instancji ustaleń wynikało bowiem, że w dniu 30 września 2007 r. Walne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę, zgodnie, z którą zatwierdzono sprawozdanie finansowe Spółki za 2006 r., udzielono absolutorium Zarządowi Spółki z wykonania obowiązków za 2006 r. i postanowiono o przeznaczeniu zysku netto w kwocie 74 974,33 zł na kapitał rezerwowy. Organ I instancji nie miał natomiast możliwości przeanalizowania sytuacji finansowej Spółki za lata następne, ponieważ od roku 2007 nie składała ona bilansów i rachunków wyników. W oparciu o dostępne w bazie danych urzędu skarbowego zeznania CIT-8 za lata 2007-2009, organ I instancji stwierdził, że Spółka odnotowywała straty: za 2007 r. - w kwocie 14 166,00 zł, za 2008 r. - w kwocie 4 881,47 zł, za 2009 r. - w kwocie 4 731,26 zł. Natomiast w zeznaniu za 2010 r. wykazano wartości zerowe.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej powyższe dane mogły świadczyć o tym, że faktycznie już w 2008 r. Zarząd Spółki winien był podjąć decyzję co do dalszych losów Spółki, zgodnie z deklaracją zawartą w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego za 2006 r., tj. w piśmie z dnia 30 września 2008 r. Straty za lata 2007-2009 niewątpliwie świadczyły o tym, że kondycja finansowa Spółki uległa pogorszeniu. Przychody wykazane w zeznaniach CIT-8 za 2008 i 2009 r. stanowiły niewielkie kwoty, natomiast w 2007 r. Spółka poniosła tylko koszty. Wartości zerowe wynikające z zeznania CIT-8 za 2010 r. świadczyły o całkowitym zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę. Nie można zatem było uznać, że wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki, złożony w dniu 7 kwietnia 2011 r. - po otrzymaniu przez Spółkę w dniu 20 grudnia 2010 r. decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego za 2006 r. i odsetek za zwłokę od niezapłaconych zaliczek, został zgłoszony we właściwym czasie. Organ odwoławczy podzielił zdanie organu I instancji, że już na początku 2008 r. należało podjąć odpowiednie kroki w celu rozwiązania problemów finansowych, z którymi Spółka borykała się od 2007 r., tym bardziej, że Sąd Rejonowy w postanowieniu z dnia 6 maja 2011 r. [...] o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości wykazał praktycznie całkowity brak majątku Spółki. Z uzasadnienia tego postanowienia wynikało, że oprócz zaległości w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. Spółka posiada także wymagalne zobowiązania wobec innych wierzycieli, w tym z tytułu umowy najmu w wysokości 12 600,00 zł oraz z tytułu opłat za prowadzenie rachunku bankowego w wysokości 200 zł. Terminy płatności nieuregulowanych zobowiązań sięgały 2006 r. i w przeważającej części dotyczyły zobowiązań publicznoprawnych. Nieuregulowane zobowiązania (na dzień złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w kwocie 196 798 zł) znacząco przewyższały wartość majątku dłużnika, gdyż majątek taki praktycznie nie istniał. Ponadto Spółka zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej w 2007 r. Na podstawie zgromadzonego materiału sąd gospodarczy uznał, że zaistniała przesłanka negatywna do ogłoszenia upadłości, wynikająca z art. 13 ust. 1 ww. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2012 r. poz. 1112) bowiem znikomy majątek dłużnika nie pozwał na przeprowadzenie po...