Strata ze zbycia przedawnionej wierzytelności

W praktyce podatkowej nie budzi wątpliwości, że strata ztytułu odpłatnego zbycia wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód stanowi koszt uzyskania przychodu. Taką możliwość wprost przewiduje art.16 ust.1 pkt39 ustawy z15lutego 1992r. opodatku dochodowym odosób prawnych (Dz.U. z2014r., poz. 851).

Jednak aby skorzystać z tej możliwości, zdaniem organów podatkowych należy najpierw zbadać, czy dana wierzytelność nie uległa przedawnieniu. Przedawnienie wierzytelności w świetle stanowiska prezentowanego przez organy podatkowe wyklucza możliwość zaliczenia straty poniesionej na jej zbyciu w ciężar kosztów uzyskania przychodu.

Odmienne stanowisko w tej sprawie zajmują sądy administracyjne, które zezwalają na zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodów strat ze zbycia przedawnionej wierzytelności – takie stanowisko zajął m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lutego 2015 r., sygn. akt II FSK 3113/12.

Zasada ogólna

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodu strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio została zarachowana jako przychód należny. Przez odpłatne zbycie wierzytelności należy rozumieć umowy, w których następuje przeniesienie wierzytelności na inny podmiot odpłatnie w zamian za zapłatę w pieniądzu lub przeniesienie własności innej rzeczy bądź prawa.

Do skutecznej sprzedaży wierzytelności nie jest potrzebna zgoda dłużnika. Zbyta wierzytelność nie zmienia bowiem sytuacji dłużnika, jest on nadal winny tę samą kwotę na tych samych warunkach, jedynie innemu wierzycielowi. W przypadku zbycia wierzytelności podatnik uprawniony jest do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych straty ze zbycia wierzytelności.

Podstawowym warunkiem zaliczenia straty ze zbycia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodu jest uprzednie wykazanie przychodu z tytułu dokonanej sprzedaży....