Slim VAT 3: Możliwość rezygnacji z korekty współczynnika VAT

Od 1 lipca 2023 r. do ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzono opcję rezygnacji z dokonania korekty w przypadku różnicy między proporcją wstępną a ostateczną, która nie przekracza 2 punktów procentowych, oraz kwotą podatku naliczonego niepodlegającego odliczeniu nie przekraczającą 10 000 zł (w przypadku proporcji ostatecznej mniejszej od proporcji wstępnej). Nowe przepisy będą stosowane począwszy od korekt dokonywanych za 2023 r.

W dotychczasowym brzmieniu art. 91 ust. 1 ustawy o VAT każda (nawet wynosząca jeden punkt procentowy) różnica między proporcją wstępną podatku naliczonego do odliczenia a proporcją ostateczną dotyczącą tego odliczenia obligowała podatnika do przeprowadzenia korekty rocznej odliczonego podatku. Wstępne odliczenie podlegało korekcie, jeżeli jego kwota była wyższa lub niższa od kwoty odliczenia przysługującej podatnikowi.

Przypomnijmy, że do dnia 31 marca 2011 r. art. 91 ust. 1 ustawy o VAT w istocie wyłączał podatnikom korzystanie z prawa do korekty, jeżeli różnica między wstępnie ustaloną proporcją a proporcją ostateczną nie przekraczała 2 punktów procentowych. Takie rozwiązanie, jako ograniczające prawo do odliczenia, budziło poważne wątpliwości co do zgodności z dyrektywą VAT i od 1 kwietnia 2011 r. zostało usunięte z przepisów ustawy o VAT.

Rozwiązania w dodawanych w art. 91 ust. 1a i 1b, w przeciwieństwie do obowiązującego do 31 marca 2011 r., są fakultatywne. Podatnicy zyskują opcję rezygnacji z dokonania korekty, jeżeli różnica nie przekracza 2 punktów procentowych oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu nie przekraczałaby 10 000 zł (drugi warunek dotyczy wyłącznie przypadku gdy rzeczywisty wskaźnik proporcji jest mniejszy od wskaźnika prognozowanego). Kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu oznacza w tym przypadku sumę kwot, które wynikają z różnicy między proporcją wstępną a ostateczną w danym roku podatkowym oraz kwot wynikających z zastosowania tzw. korekty wieloletniej (korekta 5-letnia lub 10-letnia).

Podatnik, który po wyliczeniu proporcji dla zakończonego roku stwierdzi, że różnica między proporcją prognozowaną a faktyczną nie przekracza 2 punktów procentowych powinien zliczyć wartość podatku naliczonego, którego nie mógłby odliczyć w przypadku pomniejszenia proporcji, uwzględniając w tym wyliczeniu również wartości podatku naliczonego wynikające z ewentualnych korekt wieloletnich.

Przykładowo, jeżeli podatnik jest w trakcie korekty 10-letniej z tytułu nabycia nieruchomości, to w limicie 10 tys. zł uwzględnia również wartość 1/10 podatku naliczonego wynikającej z różnicy między proporcją zastosowaną w momencie skorzystania z prawa do odliczenia a proporcją dla zakończonego roku podatkowego.

A contrario, w przypadku gdy podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w większym zakresie niż wynikało to z pierwotnego odliczenia, podatnik zadecyduje, czy skorzysta z tego prawa. Pozwoli to swobodnie weryfikować opłacalność podejmowanej decyzji w ujęciu biznesowym.

Jak czytamy w uzasadnieniu do projektu ustawy zmieniającej, twz. pakietu Slim VAT 3, możliwość decydowania o ...