Skonto a korekta kosztów uzyskania przychodów

Skonto to, co do zasady, procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznawane nabywcy towaru w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem. W praktyce udzielenie skonta wygląda w ten sposób, że sprzedawca ustala termin płatności np. 14 dni, ale jeżeli nabywca ureguluje należność w terminie np. 7 dni, to suma należności jest obniżana o określoną stawkę procentową.

Przepisy zarówno ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jak i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Nie zawierają także uregulowań dotyczących momentu ich dokonywania. Korekta w zakresie kosztów uzyskania przychodów może wynikać z różnych przyczyn przykładowo: reklamacja, udzielenie rabatu, bonifikaty, czy jak w rozpatrywanym zagadnieniu, w związku z realizacją skonta (obniżeniem ceny w związku z uregulowaniem należności przed upływem terminu płatności).

Udzielenie skonta (czy rabatu) nie należy postrzegać, jako odrębne zdarzenie gospodarcze rozliczane niezależnie od zdarzenia pierwotnego. Na gruncie podatku dochodowego skonto należy bowiem postrzegać jako skorygowanie mającej wcześniej miejsce czynności prawnej (przykładowo zakupu towarów czy usług). W związku z powyższym udzielenie rabatu, czy skonta powinno skutkować dokonaniem korekty kosztów uzyskania przychodów których pierwotnie skonto dotyczy (jest z nimi związane). Udzielenie skonta w przypadku zakupu towarów i usług prowadzi więc do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów. Takie stanowisko potwierdzają także organy podatkowe (przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 29 października 2013 r. sygn. ILPB1/415-862/13-2/AA).

Korekta kosztów czy może jednak korekta przychodów?

Jak podkreśla się w tym zakresie, faktura korygująca obejmująca skonto nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem zawsze faktura pierwotna – przy otrzymaniu skonta faktura kosztowa. Skoro więc punktem odniesienia jest faktura dokumentująca koszty uzyskania przychodów (zakup towarów czy usług) brak jest podstaw prawnych uzasadniających w takim przypadku dokonywanie korekty poprzez zwiększenie przychodów podatkowych (te bowiem co do zasady są korygowane przez sprzedawcę a nie nabywcę towarów czy usług).

W przypadku realizacji skonta z podmiotem zagranicznym (transakcji w walucie obcej) do przeliczenia kwot wykazanych na fakturze korygującej w walucie obcej podatnik powinien zastosować tzw. kurs historyczny, tj. kurs zastosowany do przeliczania pierwotnie rozpoznanych kosztów uzyskania przychodów (kurs z pierwotnych faktur zakupowych).

Podsumowując, w przypadku otrzymania przez podatnika skonta (udokumentowanego fakturą korygującą) nie powinien on dokonywać korekty przychodów lecz korekty kosztów uzyskania przychodów. Korekty powinien przy tym dokonać w okresie rozliczeniowym, w którym koszt został już ujęty w ewidencji księgowej, z uwzględnieniem zasad potrącalności regulowanych odpowiednimi przepisami (koszty bezpośrednie/koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem). W tym zakresie mamy do czynienia z korektą wstecz.

Tomasz Musialski
Konsultant Podatkowy w Dziale Podatków Bezpośrednich
ECDDP Sp. z o.o.