Samochód służbowy do celów prywatnych w dni wolne od pracy

Pytanie: Przedstawicielom handlowym przekazywane są samochody służbowe w celu realizowania zadań sprzedażowych spółki. Samochody służbowe udostępniane są przedstawicielom także do ich celów prywatnych rozumianych jako jazdy w dni wolne od pracy (weekendy, urlopy, dni ustawowo wolne od pracy). Czy działaniem prawidłowym jest naliczanie przychodu przedstawicielom z tytułu nieodpłatnego świadczenia uzyskanego w związku z korzystaniem z samochodu służbowego w celach prywatnych w dni wolne od pracy?

W dni robocze tj. od poniedziałku do piątku wszystkie jazdy odbywane przez przedstawicieli realizowane są tylko i wyłącznie w celach służbowych. Jako cel służbowy spółka rozumie również przejazdy przedstawicieli samochodem służbowym na trasie pomiędzy wyznaczonym miejscem zamieszkania lub w jego pobliżu (parkowania), a miejscem wykonywania pracy.

Odpowiedź:

Przedstawiając własne stanowisko spółka wyjaśniła, że fundamentalną zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ustawy podatkowe nie zawierają definicji legalnej nieodpłatnego świadczenia. Wśród sądów administracyjnych ukształtował się pogląd, że dla celów podatkowych nieodpłatnymi świadczeniami są wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 stycznia 2000 r. sygn. akt I SA/Gd 2285/98, wyrok Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2002 r. sygn. akt III RN 106/01, uchwała składu siedmiu sędziów NSA z 16 października 2006 r. sygn. akt II FPS 1/06).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wszelkie przejazdy realizowane przez przedstawicieli samochodami służbowymi w dni wolne od pracy, a więc realizowane w celach prywatnych, generują po ich stronie przychód z nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, zdaniem spółki, nieodpłatny przychód po stronie przedstawiciela, z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych powstaje tylko i wyłącznie w dni wolne od pracy.

Na przedmiotowe wskazuje jednolita linia interpretacyjna organów podatkowych (przykładowo: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej sygn. IBPBII/1/4511-185/15/BJ z dnia 27 kwietnia 2015 r.; Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2012 r. sygn. ITPB2/415-881/12/IL; Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2013 r. sygn. IPPB2/415-261/13-2/LS).

Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy PIT wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

• 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;
• 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

W myśl art. 12 ust. 2b ww. ustawy w przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.

Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2c cyt. ustawy jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

W świetle powołanych przepisów ryczałtową wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 - co przy stawce podatkowej 18 % oznacza kwotę 45 zł miesięcznego podatku, natomiast 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3 - czyli 72 zł miesięcznego podatku. W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustalana będzie za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych - w wysokości 1/30 ww. kwot. Powyższą tezę potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne. Dla przykładu wskazać należy na interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 20 kwietnia 2014 r., sygn. IBPBII/1/4511-51/15/AŻ oraz interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 24 kwietnia 2014 r., sygn. IPPB2/4511-308/15-2/MK1.

W konsekwencji, biorąc również pod uwagę powyższe, zasadnym jest ustalanie przedstawicielom przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych w dni wolne od pracy w proporcji 1/30 wartości ryczałtów wskazanych w art. 12 ust. 2a ustawy PIT za każdy dzień.

Organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem spółki.

(Interpretacja indywidualna z 12 sierpnia 2016 r., sygn. ITPB2/4511-557/16/MZ - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy)

Red.