Rabat pośredni w formie noty księgowej w kosztach podatkowych

Rabat pośredni będzie stanowić koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, które należy ująć w kosztach podatkowych w dacie poniesienia, jednak nie w dacie wypłaty środków pieniężnych z konta bankowego, tylko w dniu, na który koszt zostanie ujęty w księgach rachunkowych (zaksięgowany) na podstawie wystawionej noty księgowej, która będzie potwierdzać ostatecznie definitywne poniesienie wydatku.

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka, która od producentów i dystrybutorów otrzymuje bonus, który zgodnie z zawartą umową franczyzową przekazuje w formie rabatu pośredniego do zrzeszonych w sieci sklepów detalicznych. Spółka nie może wystawiać korekt na obniżenie przychodów ze sprzedaży, ponieważ nie sprzedaje i nie będzie sprzedawała na rzecz sklepów w sposób bezpośredni żadnego towaru i w konsekwencji nie będzie wystawiała faktur VAT dokumentujących sprzedaż towarów na rzecz sklepów. Rabat służy motywowaniu sklepów do bardziej aktywnej sprzedaży produktów producenta, poprzez uatrakcyjnienie warunków zakupu danego towaru.

Spółka nie pośredniczy tylko w przekazaniu otrzymanego bonusu w formie rabatu pośredniego do sklepów detalicznych. Spółka otrzymując bonus staje się właścicielem środków pieniężnych, które wykazuje w przychodach podatkowych, natomiast przekazując rabat pośredni do zrzeszonych sklepów detalicznych ponosi wydatek, który ujmuje w koszty podatkowe w chwili jego wypłaty. Między wypłaconym rabatem pośrednim a powstaniem przychodów w spółce istnieje ścisłe powiązanie, ponieważ rabat służy uatrakcyjnieniu sprzedaży towarów poprzez promocję czy obniżkę ceny. Im większe wypłacone rabaty pośrednie tym spółka osiągnie większe przychody podatkowe.

Spółka zadała pytanie, czy rabat pośredni wypłacany w formie noty księgowej należy zaliczyć w koszty podatkowe w dacie zapłaty czy w dacie księgowania noty. Jej zdaniem, przyznany rabat pośredni w koszty podatkowe należy zaliczyć w momencie zapłaty (metoda kasowa).

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się ze spółką i wydanej interpretacji stwierdził:

Koszty podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można podzielić na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT), oraz
• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Rozpoznanie kosztów podatkowych uwarunkowane jest zatem sposobem powiązania wydatku z przychodami.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośrednio związanego z przychodami” oraz kosztu „innego niż bezpośrednio związany z przychodami” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego zw...