Przy transakcji z przedsiębiorcą zagranicznym również obowiązuje limit płatności gotówkowej

Czy przedsiębiorca, kupujący samochód za granicą od zagranicznego przedsiębiorcy, płacący za ten zakup gotówką będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów przyszłe odpisy amortyzacyjne? Odpowiedź zależy od tego, czy została przekroczona wartość limitu płatności gotówką, obowiązującego dla transakcji zawieranych między przedsiębiorcami. Przekonał się o tym kupujący, będący adresatem publikowanej dzisiaj interpretacji.

(...)

Stan faktyczny

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. We wrześniu nabył środek trwały od firmy niemieckiej, posiadającej nr NIP. Myśląc już wcześniej o zakupie samochodu, postanowił wybrać się do Niemiec, żeby szybko nabyć pojazd. Wnioskodawca wybrał gotówkę, żeby szybko dokonać transakcji. Zakupił samochód z 2009 r. za kwotę 5 500 euro (23 874,95 zł) od firmy niemieckiej. Firma, od której zdecydował się kupić ww. samochód, nie widziała przeszkód, żeby transakcja odbyła się gotówkowo. Wnioskodawca nie był świadomy, że w Polsce przepisy przewidują, iż taka transakcja zakupu samochodu nie będzie stanowiła jego kosztu uzyskania przychodu. Samochód ten jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej i wszelkie koszty związane z nim powinny stanowić koszt Wnioskodawcy.

Pytanie Wnioskodawcy

Czy Wnioskodawca może amortyzować i ująć w kosztach prowadzenia działalności (w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów) zakup samochodu za kwotę 5 500 euro (23 874,95 zł) w gotówce od kontrahenta niemieckiego?

Stanowisko i uzasadnienie Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, polskie przepisy pozwalają uwzględnić wyjątek – zakup środka trwałego od zagranicznego kontrahenta powyżej kwoty 15 000 zł jako koszt uzyskania przychodu. Wysokość transakcji nie powinna mieć tutaj znaczenia i sposób zapłaty nie powinien dyskwalifikować przedsiębiorcy zakupującego za granicą swój środek trwały. Przepisy powinny być przychylne przedsiębiorcy. Wnioskodawca nie dokonuje transakcji w szarej strefie, licząc na uczciwe podejście do zagadnienia chce, żeby ten wydatek na zakup samochodu stanowił koszt prowadzenia działalności. Stanowisko Wnioskodawcy jest takie, iż zakupując coś na firmę z przeznaczeniem na firmę nie powinno mieć znaczenia czy transakcja przebiegała gotówkowo czy przelewowo. Dlatego też zakup za 23 874,95 zł samochodu niezbędnego do prowadzenia działalności powinien stanowić koszt uzyskania przychodu i wszelkie wydatki związane powinny być odliczane w Podatkowej Księdze Przychodów i Rozchodów.

Stanowisko i uzasadnienie KIS

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem przychodów z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.

W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien - w myśl powołanego przepisu - spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na:

• nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

• ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: