PIT: Rozliczenie straty podatkowej

Strata ze źródła przychodów (tzw.strata podatkowa) występuje wówczas, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów ztego źródła. Mimo że zarówno strata, jak idochód to różnica między przychodami zdanego źródła przychodu akosztami jego uzyskania, towyraźnie widać, że dostraty podatkowej mają zastosowanie inne zasady niż dodochodów.

Jeżeli podatnik uzyskuje bowiem dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest co do zasady (z wyłączeniem np. dochodów opodatkowanych podatkiem liniowym) suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów. Natomiast w przypadku gdy podatnik osiągnie dochód z jednego źródła przychodów, a stratę z innego, nie ma możliwości jej zsumowania z tym dochodem.

Ponadto rozliczenie straty podatkowej może odbyć się jedynie na ściśle określonych zasadach.

Podstawowe zasady rozliczania straty podatkowej

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Podstawowym warunkiem rozliczenia straty podatkowej jest więc tożsamość źródła przychodów. Oznacza to, że strata poniesiona np. z działalności gospodarczej może zostać rozliczona z przychodami z tej działalności, nie zaś z innymi przychodami. Jeśli więc w kolejnych 5 latach podatkowych z działalności gospodarczej nie zostanie uzyskany dochód, strata podatkowa może zostać w ogóle nierozliczona.

Pamiętać jednak należy o tym, że w ustawie zawarte są także ograniczenia polegające na tym, że strata z niektórych źródeł przychodów wcale nie podlega rozliczeniu, ewentualnie może być rozliczona przy spełnieniu dodatkowych przesłanek.

Takie ujęcie problematyki strat podatkowych w ustawie pozwala na pogrupowanie źródeł przychodów w cztery kategorie, tj. takie, w których powstała strata:

1. podlega rozliczeniu,
2. podlega rozliczeniu, jeśli podatnik już po jej zaistnieniu spełni określone warunki,
3. podlega rozliczeniu, ale jedynie w odniesieniu do niektórych rodzajów przychodów z danego źródła,
4. nie podlega rozliczeniu.

Właściwe zastosowanie przepisu art. 9 ust. 3 ustawy o PIT wymaga więc przede wszystkim wiedzy na temat tego, do jakich źródeł przychodów stosuje się te zasady.

Ad. 1. Źródła przychodów, z których straty podlegają rozliczeniu

Rozliczeniu podlegają straty podatkowe ze źródeł wymienionych...