NSA. Czynsz płatny gotówką może być kosztem, ale...

W przypadku dokonywania wielu płatności na podstawie jednej umowy, od momentu przekroczenia przez sumę tych płatności kwoty 15 000 zł, podatnik ma obowiązek dokonywać płatności czynszu za pośrednictwem rachunku płatniczego a niewykonanie tego obowiązku z mocy prawa wywołuje skutek określony w art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skutek ten dotyczy nadwyżki ponad ww. kwotę - orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.

Podatnik złożył do organu wniosek o wydanie indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. We wniosku wskazał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Na podstawie umowy dzierżawy dzierżawi część nieruchomości. Wydzierżawiającym jest spółka jawna. Stronami umowy są więc przedsiębiorcy. Podatnik jest obowiązany płacić czynsz w stałej wysokości 3000 zł w terminie do 10 dnia każdego miesiąca na podstawie wystawionej przez wydzierżawiającego faktury. Czynsz płatny jest gotówką. Umowa została zawarta na czas nieokreślony, z możliwością rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia ze skutkiem na koniec miesiąca kalendarzowego.

We wniosku podatnik zapytał, czy jego wydatki związane z zapłatą czynszu dzierżawnego będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "u.p.d.o.f."), gdy kwota czynszu za jeden okres rozliczeniowy (jeden miesiąc) wyniesie 3000 zł (nie przekroczy limitu transakcji gotówkowych w rozumieniu art. 22p u.p.d.o.f.). W opinii podatnika, za jednorazową wartość transakcji przy umowie dzierżawy zawartej na czas nieokreślony należy przyjąć wartość czynszu dzierżawnego za jeden okres rozliczeniowy, tj. jeden miesiąc. Wobec tego, dokonanie zapłaty gotówką czynszu za jeden miesiąc nie przekroczy kwoty 15 tys. zł i uiszczanie przez niego czynszu dzierżawnego w formie gotówkowej nie będzie skutkowało zastosowaniem w stosunku do tych płatności art. 22p ust. 1 u.p.d.o.f.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej był innego zdania. Organ stanął na stanowisku, że w przypadku umowy dzierżawy zawartej na czas nieokreślony kwalifikacja płatności zależy od wysokości wynagrodzenia, okresu rozliczeniowego i okresu wypowiedzenia. Tym samym płatności do momentu, w którym podatnik wie, że limit transakcji gotówkowych nie został przekroczony, mogą być dokonywane w gotówce. Zatem, wydatki związane z zapłatą czynszu dzierżawnego gotówką będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 u.p.d.o.f. jedynie w odniesieniu do płatności dokonywanych przez okres pierwszych dwóch miesięcy dzierżawy. Natomiast w przypadku zapłaty w formie gotówkowej ww. czynszu w kolejnych miesiącach, wydatki te stosownie do art. 22p ust. 1 u.p.d.o.f. nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Według WSA jednorazową wartość transakcji stanowi kwota czynszu dzierżawnego za jeden miesiąc, co oznacza, że w sprawie nie wystąpi obowiązek określony w art. 22 ust.1 u.s.d.g. Konsekwencją tego jest brak możliwości zastosowania do podatnika przepisu art. 22p ust. 1 u.p.d.o.f.

Sprawa trafiła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

NSA przypomniał, że przepis art. 22p ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy o...