Amortyzacja samochodu: Własna praca podatnika nie może być kosztem

Pytanie: Wnioskodawca prywatnie kupił za granicą samochód osobowy, który w dacie zakupu był uszkodzony. Samochód został naprawiony przez Wnioskodawcę, na naprawę oraz zakup części nie posiada dokumentów, gdyż naprawy dokonywał prywatnie, co nie wymagało pobierania dokumentów. Samochód ten Wnioskodawca zamierza wprowadzić jako środek trwały do prowadzonej działalności gospodarczej. Czy wartość początkową ww. pojazdu można ustalić na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, czyli według wyceny Wnioskodawcy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2018 r. (data wpływu 4 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Prywatnie zakupił za granicą samochód osobowy, który w dacie zakupu był uszkodzony, o czym świadczą dokumenty. Samochód został naprawiony przez Wnioskodawcę, na naprawę oraz zakup części nie posiada dokumentów, gdyż naprawy dokonywał prywatnie, co nie wymagało pobierania dokumentów.

Po naprawie ww. samochód jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby prywatne. Samochód ten Wnioskodawca zamierza wprowadzić jako środek trwały do prowadzonej działalności gospodarczej. Po wprowadzeniu pojazdu do ewidencji środków trwałych jego wartość początkowa na potrzeby amortyzacji zostanie ustalona w sposób określony w art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli według cen rynkowych samochodu tego samego rodzaju, z grudnia roku poprzedzającego rok wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji wartość początkową pojazdu można ustalić na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku wprowadzenia do majątku firmy pojazdu zakupionego przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, jako uszkodzony, na naprawę którego nie ma dowodów poniesionych wydatków?

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba fizyczna dokonująca remontu samochodu nie ma obowiązku przechowywania dokumentów, faktur określających poniesione wydatki, jeśli remont był przeprowadzony przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, gdy podatnik nie wiedział, że będzie chciał wykorzystywać pojazd w prowadzonej działalności gospodarczej. Przy braku dowodów poniesionych wydatków na remont, wartość początkową pojazdu powinno się ustalić na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22g ust. 8 ww. ustawy, w sytuacji, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ...