Zagraniczne podróże służbowe – diety

Dietę pracownik otrzymuje jako pokrycie kosztów wyżywienia w podróży służbowej oraz na inne drobne wydatki. Dieta wpodróży zagranicznej, w przeciwieństwie do podróży krajowej, nie została określona w jednej stałej kwocie, lecz różni się w zależności od kraju, do którego udaje się pracownik. Wysokość diety za dobę podróży w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia. W celu rozwiania wątpliwości określono, że dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży. Należy jednak pamiętać, że rozporządzenie, a zatem i określone w nim limity, odnoszą się w sposób sztywny do pracowników sfery budżetowej. Pracodawca prywatny może sam określić zasady rozliczania podróży wewnątrzzakładowych przepisach płacowych, pilnując, by dieta w podróży zagranicznej nie była mniejsza niż dieta określona w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 zpóźn.zm.), czyli 23 zł.

Takie też stanowisko przedstawił Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 10 stycznia 2007 r., III PK 90/06, OSNP 2008/11-12/155, gdzie wypowiedział się, że „(...) dieta z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju przyjęta w regulaminie wynagradzania obowiązującym u prywatnego pracodawcy może być równa diecie z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju ustalonej w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw pracy dla pracowników zatrudnionych w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej”. Taki zresztą pogląd jest konsekwencją wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 4 października 2005 r., K 36/03, OTK-A 2005/9/98, który stwierdził, że „(...) art. 77 (5) § 2, 3 i 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) jest zgodny z art. 2, art. 24 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 36 Konstytucji”.

Przykład:
Pracownik wyjechał w podróż służbową do Wielkiej Brytanii samochodem służbowym. Jadąc do Londynu, pracownik przejechał po drodze przez Niemcy i Francję. Ponieważ docelowym państwem podróży była Wielka Brytania, dietę uwzględnia się w wysokości wskazanej w rozporządzeniu dla tego państwa, czyli 32 funty.

W rozporządzeniu wskazano także sposób obliczenia diet w podróży zagranicznej. Obliczenie jest następujące:

1) za każdą dobę podróży przysługuje dieta w pełnej wysokości;
2) za niepełną dobę podróży:

a) do 8 godzin – przysługuje 1/3 diety,
b) ponad 8 do 12 godzin – przysługuje 1/2 diety,
c) ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości.

Przykład:
Pracownik udał się w podróż służbową do Czech. W Czechach przebywał od momentu przekroczenia granicy w poniedziałek o godz. 13.00 do ponownego przekroczenia granicy w środę o godz. 17.00. Pracownik przebywał zatem w podróży zagra...