Miejsce świadczenia usługi targowej

Interpelacja nr 1094 do ministra finansów w sprawie zaliczenia usług targowych do usług reklamy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług

Szanowny Panie Ministrze! W poprzedniej kadencji Sejmu Polska Izba Przemysłu Targowego wnioskowała wielokrotnie zarówno do ministra finansów, jak i sejmowej Komisji Finansów Publicznych w sprawie zaliczenia usługi kompleksowej organizacji targów i wystaw oraz usług pomocniczych, obejmujących m.in. budowę i wynajem stoisk, do usług reklamy. Niestety, poprzedni parlament nie był w stanie dokończyć prac nad tą zmianą, stąd też zachodzi potrzeba ponownego wywołania tego tematu.

Zarówno art. 27 i art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości nie określają jednoznacznie szczególnego miejsca świadczenia dla usługi targowej.

Usługi organizowania targów zaliczają się do usług kompleksowych. Swoim zakresem mogą obejmować wynajem powierzchni wystawienniczej oraz szereg usług dodatkowych, zarówno technicznych jak i marketingowych. Kompleksowość usług targowych powoduje, iż pojawiają się wątpliwości co do sposobu opodatkowania tych usług podatkiem od towarów i usług.

Zaliczenie usług targowych do usług reklamy umożliwi jednoznaczne określenie miejsca opodatkowania usługi organizacji targów – poprzez przeniesienie opodatkowania takiej usługi z usługodawcy, tj. polskiego organizatora targów, na nabywcę, tj. zagranicznego wystawcę biorącego udział w targach. Umiejscowienie kompleksowej usługi organizacji targów i wystaw w przepisie regulującym zasady opodatkowania usług reklamy jest zasadne z tego względu, że usługi te są najbardziej zbliżone swoim charakterem właśnie do usług reklamy – celem organizacji targów i wystaw jest bowiem dostarczenie informacji i reklamy produktów eksponowanych przez wystawców na targach.

W praktyce w krajach Unii Europejskiej istnieją dwa modele opodatkowania usług targowych. Pierwszy model stosują takie państwa, jak Francja i Niemcy, które uznają usługi targowe za usługi związane z nieruchomościami i opodatkowują je w miejscu świadczenia usługi. Drugi model stosują Hiszpania, Portugalia i kraje skandynawskie – traktują one usługi targowe jako usługi reklamy – w tym wypadku miejscem świadczenia usługi jest kraj siedziby usługobiorcy.

Te kraje, które wybrały drugi model, a więc traktują usługę organizacji targów jako usługi reklamy, są znacznie bardziej konkurencyjne dla wystawców z zagranicy, a tym samym popierają eksport swoich krajów.

W Polsce, zgodnie z interpretacją urzędów skarbowych, stosowany jest pierwszy model, co wiąże się z tym, iż wystawcy zagraniczni nie mogą odliczyć płaconego w Polsce podatku VAT. Co prawda, istnieje procedura zwrotu podatku naliczonego dla kontrahenta zagranicznego, jednak procedury są na tyle złożone i czasochłonne, że wielu z nich rezygnuje z takiej możliwości, co w efekcie zwiększa koszt udziału w targach o 22%. W efekcie mamy często do czynienia z niezadowoleniem i zniechęceniem wystawców zagranicznych, a tym samum brakiem wpływów do polskiego budżetu.

Zaliczenie usług targowych do usług reklamy spowoduje, iż polscy organizatorzy targów staną się znacznie bardziej konkurencyjni od organizatorów targów zagranicznych, co z kolei przyczyni się do rozwoju rynku targowo-wystawienniczego w Polsce.

Należy podkreślić, iż rozwój działalności targowej stymuluje rozwój wielu innych dziedzin, takich jak m.in transport, hotelarstwo, gastronomia, turystyka. Wzrost skali ich działalności, spowodowany między innymi więk...