Zaświadczenia wydawane na podstawie Ordynacji podatkowej

Zagadnienia dotyczące wydawania zaświadczeń regulują przepisy Działu VIIIa ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Zaświadczenie jest dokumentem potwierdzającym określony fakt lub stan. Wydawane jest na żądanie osoby, która się o niego ubiega. Musi ona jednak uprawdopodobnić swój interes prawny w uzyskaniu zaświadczenia.

Zaświadczenie potwierdza określone fakty lub stan prawny w dniu wydania dokumentu.  Wynika to wprost z art. 306a § 3 Ordynacji podatkowej. Wydanie zaświadczenia jest czynnością materialno-techniczną i urzędowym potwierdzeniem określonych faktów lub stanu prawnego (wyrok WSA w Krakowie z 24 września 2009 r., I SA/Kr 870/09, LEX nr 523424). Nie rozstrzyga ono o żadnych prawach i obowiązkach i nie może tworzyć nowej sytuacji prawnej. Na postępowanie wyjaśniające poprzedzające wydanie bądź odmowę wydania zaświadczenia składają się czynności o charakterze materialno-technicznym. W ramach takiego postępowania organ bada, jakiego rodzaju źródło może zawierać żądane dane, a także czy dane te dotyczą stanu faktycznego bądź stanu prawnego, którego poświadczenia domaga się wnioskodawca. Postępowanie to sprowadza się zatem do badania okoliczności wynikających z posiadanych przez organ ewidencji, rejestrów i innych danych. Nie można drogą zaświadczenia wywołać skutków kształtujących stosunki prawne, tj. przyznawać albo ograniczyć bądź pozbawić uprawnienia. Zaświadczenie jest pochodną istniejących faktów lub stanu prawnego i wraz ze zmianą tych faktów lub stanu prawnego przestaje być ono aktualne (wyrok WSA w Gdańsku z 22 stycznia 2009 r., I SA/Gd 713/08, LEX nr 483122).

Treść zaświadczenia
Zaświadczenie wydaje się w granicach żądania wnioskodawcy (art. 306a § 4). Oznacza to, iż w zasadzie nie można wy...