Wezwanie w charakterze świadka

W toku postępowania organy podatkowe zobowiązane są podjąć wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy. Próba wyjaśnienia stanu faktycznego może być podjęta przy pomocy wielu środków dowodowych. Są nimi m.in. opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, czy też właśnie zeznania świadków.

Skierowane przez organ podatkowy wezwanie musi odpowiadać pewnym wymaganiom stawianym przez prawo. W wezwaniu organ musi wskazać swoją nazwę i adres, imię i nazwisko osoby wzywanej, w jakiej sprawie i w jakim charakterze oraz w jakim celu podatnik zostaje wezwany, czy osoba wezwana powinna stawić się osobiście lub przez pełnomocnika, czy też może złożyć wyjaśnienie lub zeznanie na piśmie, termin, do którego żądanie powinno być spełnione, albo dzień, godzinę i miejsce zgłoszenia się osoby wzywanej lub jej pełnomocnika oraz skutki prawne niezastosowania się do wezwania. Wezwanie powinno być podpisane przez pracownika organu podatkowego wraz z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego osoby podpisującej.

Instytucja przesłuchania świadka

Instytucją przesłuchania świadka rządzą pewne reguły. Dotyczą one praw świadka, jego obowiązków, odpowiedzialności za niestawienie się na przesłuchanie, jak i sposobu utrwalenia dokonanego przesłuchania. Oczywistą zasadą jest, że świadek zeznaje tylko i wyłącznie prawdę. Zresztą przed dokonaniem przesłuchania pracownik organu podatkowego jest zobowiązany do pouczenia świadka o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Odpowiedzialność taką przewiduje art. 233 kodeksu karnego, zgodnie z którym każdy kto, składając zeznanie, mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub w innym postępowaniu prowadzonym na podstawie ustawy, zeznaje nieprawdę lub zataja prawdę, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Warunkiem...