Odpowiedzialność księgowych – Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności

Instytucja dobrowolnego poddania się odpowiedzialności uregulowana jest w art. 17 – 18 Kodeksu karnego skarbowego (K.k.s.), natomiast procedura negocjacyjna między sprawcą a organem w art. 142 – 149 K.k.s. Sąd może udzielić zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli wina sprawcy i okoliczności popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego nie budzą wątpliwości, a jednocześnie:

1) uiszczono w całości wymagalną należność publicznoprawną, jeżeli w związku z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym nastąpiło uszczuplenie tej należności,
2) sprawca uiścił kwotę odpowiadającą co najmniej najniższej karze grzywny grożącej za dany czyn zabroniony,
3) sprawca wyraził zgodę na przepadek przedmiotów co najmniej w takim zakresie, w jakim ten przepadek jest obowiązkowy, a w razie niemożności złożenia tych przedmiotów - uiścił ich równowartość pieniężną; przepisy art. 16 § 2 zdanie trzecie oraz art. 31 § 3 pkt 2 stosuje się odpowiednio,
4) uiszczono co najmniej zryczałtowaną równowartość kosztów postępowania.

Aby sąd mógł udzielić sprawcy zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, wina i okoliczności popełnienia przestępstwa lub wykroczenia skarbowego nie mogą budzić wątpliwości. Wina i powyższe okoliczności muszą wynikać zarówno z uzasadnienia postanowienia, jak i z wniosku finansowego organu postępowania przygotowawczego do sądu o zastosowanie tej instytucji.

Oprócz wyżej wskazanych przesłanek pozytywnych dobrowolnego poddania się odpowiedzialności, ustawodawca wskazuje także przesłanki negatywne, których wystąpienie eliminuje możliwość zastosowania instytucji dobrowolnego poddania się odpowiedzialności. Stosownie do § 2 art. 17 K.k.s., niedopuszczalne jest udzielenie zezwolenia na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, jeżeli:

1) przestępstwo skarbowe zagrożone jest karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności,
2) przestępstwo skarbowe zagrożone tylko karą grzywny popełniono w warunkach określonych w art. 37 § 1 lub art. 38 § 2,
3) zgłoszono interwencję co do przedmiotu podlegającego przepadkowi, chyba że zostanie ona cofnięta przez interwenienta do czasu wniesienia aktu oskarżenia do sądu...