Kara umowna w umowie zlecenia

Przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do wykonania czynności wchodzących w zakres umowy z należytą starannością. Odpowiedzialność jego za niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania opiera się na odpowiedzialności za szkodę.

Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Aby można było mówić o odpowiedzialności zleceniobiorcy, muszą łącznie wystąpić trzy elementy:

• niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania,
• powstanie szkody,
• związek przyczynowy pomiędzy niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania a szkodą.

Pojęcie szkody obejmuje zarówno stratę, jak i utracone korzyści. Przykładowo, wybicie szyby w taksówce spowoduje stratę (koszt szyby, koszt naprawy) oraz utracone korzyści (brak przychodów za czas, w którym w związku z wybitą szybą taksówka nie mogła być używana do zwykłych celów zarobkowych).

Przy ogólnych zasadach odpowiedzialności na zlecającym ciążyć będzie obowiązek wykazania wysokości szkody. W wielu przypadkach będzie to znacznie utrudnione, zwłaszcza w odniesieniu do utraconych korzyści.

Podkreślił to Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z 8 marca 2007 r., I ACa 29/07 (LEX nr 370925), wskazując, że ciężar udowodnienia faktu aktualizującego odpowiedzialność z art. 471 k.c. istnienia związku przyczynowego między nienależytym wykonaniem zobowiązania przez pozwanego a powstałą szkodą oraz powstania tejże szkody w postaci utraconych korzyści w świetle art. 6 k.c. spoczywa na wierzycielu, jako na osobie, która z tychże faktów wywodzi skutki prawne. Ustalenie szkody pod postacią utraconych korzyści ma zawsze charakter hipotetyczny, polega bowiem na przyjęciu – na podstawie okoliczności, które wystąpiły po okresie spodziewanego zysku – że zysk w okresie poprzednim zostałby osiągnięty. Jednakże utrata zysku musi być przez żądającego odszkodowania udowodniona (art. 6 k.c.). Wprawdzie nie w sensie wykazania co do tego pewności, ale z takim dużym prawdopodobieństwem, że praktycznie można w świetle doświadczenia życiowego przyjąć, że utrata zysku rzeczywiście miała miejsce.

Przykład:
Nieprawidłowo posprzątane pomieszczenie przez zleceniobiorcę na pewno jest niewłaściwym wykonaniem zobowiąz...