Pytanie podatnika: Czy dokonywane w związku z prowadzonymi akcjami marketingowymi, wydatki na zakup materiałów reklamowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2013 r. (data wpływu 27 listopada 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania czy dokonane w związku z prowadzonymi akcjami marketingowymi, wydatki na zakup materiałów reklamowych opisanych we wniosku mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania czy dokonane w związku z prowadzonymi akcjami marketingowymi, wydatki na zakup materiałów reklamowych opisanych we wniosku mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

G. sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) należy do międzynarodowej S. Spółka jest podmiotem odpowiedzialnym za dystrybucję w Polsce produktów marek należących do grupy głównie artykułów gospodarstwa domowego (dalej. „ produkty”). Klientami spółki są na ogół duże sieci handlowe oraz hurtownie sprzętu gospodarstwa domowego (dalej: kontrahenci”). Co do zasady spółka nie prowadzi sprzedaży na rzecz osób fizycznych.

W celu zintensyfikowania sprzedaży Spółka prowadzi akcje marketingowe nakierowane na:

1. kontrahentów (czyli pośredników w kanale dystrybucyjnym towarów spółki) polegające na nieodpłatnym udostępnianiu materiałów reklamowych, głównie POSM (ang. point of sales materials), tj. woblery (reklama ruchoma przytwierdzana do krawędzi półki lub stojąca na niej), stojaki na ulotki, standy reklamowe, ekspozytury, kupony promocyjne, plakaty, ulotki informacyjne dotyczące produktów, instrukcje obsługi, etc.
2. finalnych klientów (czyli osoby fizyczne nabywające produkty) polegające na załączaniu do sprzedawanych gadżetów reklamowych z logo firmy, np. smyczki, kubki, pendrive’y.

Ad. a. - materiały przekazywane kontrahentom

Powyższe materiały są z reguły eksponowane w celach reklamowych na powierzchni sklepowej, np plakaty, stojaki na ulotki, woblery, itp. Ww. materiały umożliwiają ostatecznemu klientowi łatwiejszą identyfikację produktów w sklepie, uzyskanie informacji na temat jego cech i zalet, atrakcyjniejszą ekspozycję produktu dla ostatecznego konsumenta. Natomiast przekazywane katalogi ofertowe umożliwiają kontrahentom składanie zamówień bowiem zawierają informację na temat asortymentu sprzedawanego w danym sezonie, ich kody towarowe oraz aktualne ceny.

Koszty nabycia omawianych materiałów reklamowych są ponoszone wyłącznie przez spółkę, która odlicza vat naliczony z tego tytułu. Jednostkowa wartość materiałów reklamowych jest bardzo zróżnicowana, od wartości niematerialnych (poniżej 10 zł), nr w przypadku ulotek, do nawet kilkuset złotych w przypadku stojaków-ekspozytorów.

Przedmiotowe materiały są z reguły przekazywane wszystkim kontrahentom spółki, tj. otrzymanie materiałów nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych wymogów (takich jak osiągnięcie odpowiednich obrotów od sprzedaży, etc.). Udostępnione materiały reklamowe maja służyć i być związane z prezentacją i sprzedażą produktów spółki, a nie innych podmiotów. Spółka ma prawo wymagać od kontrahenta aby na ekspozytorach zapewnionych przez spółkę nie były lokowane produkty firm konkurencyjnych a ulotki informujące o promocyjnej ofercie sprzedaży produktów lub właściwościach danych produktów były dostępne dla konsumentów w widocznym miejscu etc. spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na zidentyfikowanie ostatecznego odbiorcy otrzymującego przedmiotowe materiały reklamowe.

Co do zasady Spółka cały czas pozostaje właścicielem przedmiotowych materiałów reklamowych i w konsekwencji ma prawo decydować o sposobie ich wykorzystywania przez kontrahenta, żądać zmiany wykorzystania na bardziej efektywny lub w uzasadnionych przypadkach żądać zwrotu materiałów (nr wskutek zakończenia promocji i dezaktualizacji materiałów informacyjnych lub zaprzestania wykorzystania ekspozytora przez kontrahenta wskutek likwidacji sklepu, etc.). Jednakże na ogół materiały te (szczególnie niskocenne) nie są zwracane przez kontrahentów po zakończeniu akcji promocyjnej, sezonu, etc. wynika to z faktu, że są to produkty:

• przypisane do konkretnej akcji promocyjnej lub sezonu po których zakończeniu ww. materiały się dezaktualizują i nie nadają się do ponownego użycia ze względu na zmianę asortymentu produktów spółki lub zmianę warunków cenowych;
• podlegające naturalnemu zużyciu, zniszczeniu i nie nadają się do dalszego użycia;

Praktyka ta jest akceptowana przez Spółkę gdyż umożliwia uniknięcie ponoszenia dodatkowych kosztów transportu i utylizacji ww. materiałów. W obecnym stanie faktycznym utylizacja materiałów jest przeprowadza przez kontrahentów we własnym zakresie.

Znajduje to odzwierciedlenie w umowach handlowych zawieranych z kontrahentami. w szczególności, na ich podstawie spółka ma w każdym momencie prawo do domagania się zwrotu wybranych materiałów reklamowych, takich jak stojaki reklamowe i foldery, które nie są przekazywane ostatecznym klientom. Jednocześnie, kontrahent ma prawo do utylizacji materiałów reklamowych w przypadku ich znacznego zużycia, jeżeli koszty zwrotu materiałów przewyższają koszty utylizacji. Kontrahent powinien jednak w każdym przypadku poinformować spółkę o utylizacji.

Spółka pragnie zaznaczyć iż powyższe zapisy w umowach handlowych zostały wprowadzone do części umów zawartych z kontrahentami. W pozostałych przypadkach zasady udostępnienia materiałów reklamowych są analogiczne, jednakże faktycznie realizowane na podstawie ustnych ustaleń oraz egzekwowania określonych zachowań od kontrahentów.

Ad. b. - materiały załączane do towarów sprzedawanych finalnym konsumentom

Powyższe materiały reklamowe są przekazywane klientom w ramach organizowanych okresowo akcji marketingowych polegających na dołączeniu materiałów reklamowych do wybranych produktów oferowanych przez Spółkę tworząc swoisty zestaw: główny produkt oraz gratis reklamowy. W ten sposób Spółka może bezpośrednio oddziaływać na końcowych odbiorców w celu zachęcenia ich do zakupu towarów.

W ramach organizowanych akcji Spółka dołącza materiały reklamowe do wszystkich oferowanych produktów. Zatem każdy klient, który dokona zakupu określonego produktu w trakcie trwania akcji otrzyma gadżet reklamowy. Należy podkreślić, iż wszystkie upominki dołączane do sprzedawanych towarów zawierają logo, poszczególnych marek należących do spółki, umieszczone w dobrze eksponowanym miejscu.

W praktyce, opisany powyżej zestaw (czyli produkt główny wraz z gadżetem reklamowym) jest przedmiotem sprzedaży na rzecz kontrahentów, którzy następnie oferują produkty końcowym odbiorcom. Na żadnym etapie obrotu zarówno spółka jak i kontrahenci nie wyodrębniają z ceny zestawu wartości (ceny) gadżetu reklamowego. Co do zasady, cena zestawu nie różni się jednak od normalnej katalogowej ceny danego produktu oferowanego poza akcją promocyjną, bez gadżetu reklamowego.

Koszty zakupu materiałów reklamowych przeznaczonych dla finalnych klientów są ponoszone wyłącznie przez spółkę. Wartość jednostkowa netto opisanych materiałów reklamowych może w niektórych przypadkach przekroczyć 10zł.

Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na zidentyfikowanie odbiorcy otrzymującego przedmiotowe materiały reklamowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonywane w związku z prowadzonymi akcjami marketingowymi, wydatki na zakup materiałów reklamowych opisanych we wniosku mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm., określana dalej skrótem „ustawy o cit”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust 1 ustawy o CIT stanowi enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów. Koszt który można zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia/zachowania źródła przychodów. Zatem wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję, w doktrynie i orzecznictwie ukształtowało się stanowisko, iż wydatki ponoszone przez przedsiębiorców mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem, że spełnione są następujące warunki:

• wydatki zostały poniesione przez podatnika (nie przez inną osobę),
• celem poniesienia kosztu było osiągnięcie przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła p...