Pytanie: Czy najem lokalu na cele mieszkaniowe w miejscowości, w której Wnioskodawca na stałe nie przebywa, a w której przebywa wyłącznie w celach związanych ze świadczeniem usług na rzecz głównego kontrahenta (w której znajduje się jego siedziba) może być w ramach prowadzonej działalności gospodarczej traktowane jako koszt uzyskania przychodu?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajęcie mieszkania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajęcie mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o charakterze usługowym polegającą na doradztwie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania sklasyfikowaną kodem PKD 70.22.Z. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Siedziba firmy mieści się w miejscowości, gdzie Wnioskodawca jest zameldowany i na stałe przebywa. Charakter i specyfika prowadzonej działalności wymusza pracę w innej miejscowości, gdzie znajdują się siedziby firm dla których świadczy usługi. Wnioskodawca nawiązał stałą współpracę z podmiotem gospodarczym, którego siedziba mieści się w odległości ok. 220 km od siedziby Wnioskodawcy. Specyfika prowadzonej działalności gospodarczej (bezpośredni kontakt z kontrahentami) wymagają częstej obecności w innej miejscowości niż siedziba firmy i łączą się z koniecznością najmu lokalu do mieszkania. W celu zminimalizowania kosztów prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jak również zwiększenia jej efektywności konieczne jest częste przebywanie w miejscowości poza siedzibą firmy. Z powodu znacznej odległości (ok. 220 km w linii prostej) między siedzibą własnej firmy a miejscem świadczenia usług, aby ograniczyć koszty związane z m.in. z dojazdami/noclegami i uzyskać możliwość terminowego wykonywania zleconych czynności, najął lokal w miejscowości siedziby klienta. Jest to zdecydowanie tańsza opcja niż wynajem hoteli, czy koszty częstych dojazdów na spotkania. Stosunek najmu jest potwierdzony umową, a zapłata czynszu za najem jest potwierdzona przelewem bankowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy najem lokalu na cele mieszkaniowe w miejscowości, w której Wnioskodawca na stałe nie przebywa, a w której przebywa wyłącznie w celach związanych ze świadczeniem usług na rzecz głównego kontrahenta (w której znajduje się jego siedziba) może być w ramach prowadzonej działalności gospodarczej traktowane jako koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki związane z najmem lokalu stanowią na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U.2018.1509 ze zm.; dalej również jako „UoPIT”) koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 1 UoPIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu. Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony. Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasob&o...