Z uzasadnienia: Zapłatą podatku - umożliwiającą żądanie stwierdzenia nadpłaty w trybie określonym w przepisach art. 72 i art. 75 Ordynacji podatkowej - jest wpłata podatku na konto uprawnionego organu, przelanie z rachunku bankowego zobowiązanego, ale także przymusowe ściągnięcie przez organ kwoty zaległości podatkowej w postępowaniu egzekucyjnym. W zakresie tej procedury weryfikacji rozliczenia podatkowego nie mieszczą się inne określone w Ordynacji podatkowej przypadki realizacji zobowiązań podatkowych.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wojciech Czajkowski Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski (sprawozdawca) sędzia WSA Renata Kantecka Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO, Kolegium, organ II instancji, organ odwoławczy), uchyliło decyzję Burmistrza Miasta "[...]" (dalej Burmistrz, organ I instancji) z "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy określenia wysokości nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 r.

Spór w sprawie dotyczył oceny, czy nadpłata podatku może powstać w sytuacji uregulowania przez podatnika zobowiązania podatkowego poprzez przeniesienie na rzecz organu podatkowego własności rzeczy i praw majątkowych za zaległości podatkowe.

Z akt podatkowych sprawy wynika, że Spółka A. (dalej Spółka, podatnik, strona, skarżąca) złożyła w dniu 31.12.2014 r. wniosek (uzupełniony pismem z 27.04.2015 r.) o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2009-2014 w łącznej kwocie 552.549 zł, w tym za rok 2011 w kwocie 85.012 zł. Nadpłacono bowiem podatek za wiatę na rowery na terenie "[...]" o powierzchni 37,5 m2 oraz za część działki nr "[...]"7 i nr "[...]"1 jako zwolnionych z obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości.

Organ I instancji decyzją z "[...]" określił wysokość nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2011 rok na kwotę 0 zł. Jako podstawę prawną wskazał art. 72 § 1 pkt 1, 2, art. 81 § 1, 2 i art. 207, art. 240 § 1, pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej O.p.) i § 15 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. nr 165, poz. 1371 ze zm.).

W uzasadnieniu Burmistrz, bazując na skorygowanych deklaracjach, ustalił, iż wysokość podatku od nieruchomości w roku 2011 winna wynosić:

• grunty wykazywane jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej od powierzchni działki nr "[...]"7 - 81.526,23 m2 x 0,70 zł = 57.068,00 zł,
• grunty wykazywane jako związane z prowadzeniem działalności gospodarczej od powierzchni działki nr "[...]" - 39.674,00 m2 x 0,70 zł = 27.772,00 zł,
• budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej od powierzchni 37,50 m2 x 7 zł = 236 zł - Burmistrz ocenił w tym miejscu, że winno być: budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej od wartości 3.218 x 2% = 64 zł.

Organ I instancji dodatkowo podał, że decyzją z dnia 31.12.2012 r. nr "[...]" orzeczono wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres sierpień 2010 r. - listopad 2012 r. w wysokości 1.150.487,03 zł z tytułu przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działek nr "[...]"2 o powierzchni 0,0452 ha, "[...]"4 o powierzchni 0,0093 ha i "[...]"5 o powierzchni 0,681 ha (akt notarialny z dnia 31.12.2012 r. Rep. A nr "[...]"), w związku z czym wygaszone zobowiązanie podatkowe za 12 miesięcy wynosi 85.012 zł.

Na skutek odwołania Spółki SKO decyzją z dnia "[...]" uchyliło decyzję ww. Burmistrza w całości i odmówiło stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za rok 2011. Jako podstawę prawną wskazało art. 233 § 1 pkt 2 Iit. a) w związku z art. 72 § 1 pkt 1 i § 2, art. 75 § 2 pkt 1 lit. b) O.p.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium powołało się na art. 66 i art. 72 § 1 O.p. i w pełni podzieliło stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z dnia 1 września 2010 r. sygn. akt II FSK 726/09. Ponadto wskazało, że z aktu notarialnego z dnia 31.12.2012 r. wynika wygaśnięcie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres sierpień 2010 r. - listopad 2012 r. w wysokości 1.150.487,03 zł z tytułu przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działek nr "[...]"2 o powierzchni 0,0452 ha, "[...]"4 o powierzchni 0,0093 ha i "[...]"5 o pow. 0,681 ha. Decyzja z dnia 31.12.2012 r. znak "[...]" o wygaśnięciu zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres sierpień 2010 r. - listopad 2012 r. nie została przez podatnika w żaden sposób zakwestionowana.

W ocenie organu odwoławczego wniosek podatnika o stwierdzenie nadpłaty nie jest uzasadniony tym bardziej, że zobowiązanie podatkowe Spółki z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2011 wygasło poprzez przeniesienie prawa użytkowania wieczystego działek nr "[...]"2 o powierzchni 0,0452 ha, "[...]"4 o powierzchni 0,0093 ha i "[...]"5 o powierzchni 0,681 ha, a Spółka nie dokonała żadnych wpłat podatku za rok 2011. SKO stanęło na stanowisku, że wobec przeniesienia na rzecz gminy praw o wartości przewyższającej wysokość zobowiązań podatkowych, wystąpiła nadpłata z tytułu uzyskania przez gminę świadczenia nienależnego. W ten sposób podatnik uwolnił się od konieczności zapłaty (w gotówce) podatku od nieruchomości za rok 2011 dobrowolnie zawierając umowę - ww. akt notarialny z dnia 31.12.2012 r. Rep. A nr "[...]".

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Spółka, reprezentowana przez doradcę podatkowego, domagała się uchylenia decyzji SKO i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, oraz zobowiązania organu podatkowego do wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę w podatku od nieruchomości za 2011 r. w terminie 30 dni od otrzymania akt sprawy.

Decyzji zarzuciła naruszenie art. 72 § 1 pkt 1) w zw. z art. 81 § 1 i art. 121 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej wobec uznania, że zobowiązanie podatkowe wygasłe poprzez przeniesienie na rzecz Burmistrza własności rzeczy i praw majątkowych za zaległości podatkowe w trybie art. 66 § 1 pkt 2) O.p. nie stanowi zapłaty podatku w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1) O.p., i w konsekwencji wartość rzeczy i praw majątkowych, nienależnie przeniesionych na organ, nie może stanowić nadpłaty podatku.

Na tle art. 72 § 1 pkt 1) O.p. skarżąca podniosła, że Ordynacja podatkowa ni...