WSA. Kara za wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu w kosztach firmy

Minimalizowanie strat z określonych segmentów działalności co do zasady powinno być postrzegane jako prowadzące do zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, a związane z tym koszty jako koszty uzyskania przychodów. Zatem, przewidziane w umowie koszty jej rozwiązania przed podstawowym okresem najmu stanowią koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec tego zapłacona kaucja, zaliczona na karę umowną przez spółkę na rzecz wynajmującego z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu, stanowi koszt uzyskania przychodów - orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie.

Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka, która m.in. świadczy usługi transportowe. W celu osiągania przychodów z tych usług zawarła w 2022 r. umowy leasingu operacyjnego, finansowego oraz umowę najmu. W wyniku przeprowadzonej analizy rentowności działalności transportowej, która generowała stratę, w celu zmniejszenia ponoszonych strat, spółka doszła do wniosku, że bardziej korzystne będzie wcześniejsze zakończenie nieopłacalnego przedsięwzięcia, niż jego dalsza kontynuacja. Spółka postanowiła o zaprzestaniu świadczenia usług transportowych z przyczyn ekonomicznych i dokonała zwrotu przedmiotu umowy najmu wynajmującemu, co spowodowało, że umowa została rozwiązana przed podstawowym okresem najmu.

W związku z powyższym spółka zapytała, czy zapłacona kaucja zaliczona na karę umowną przez spółkę na rzecz wynajmującego z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu stanowi koszt uzyskania przychodów. Jej zdaniem - tak, ponieważ służy zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodu.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Dyrektor uznał, że to spółka ponosi ryzyko gospodarcze decydując się na zawarcie takiej umowy, której zapisy (w świetle cywilistycznej zasady swobody umów) nie przyznają jej prawa do rozwiązania tej umowy bez konieczności zapłaty świadczenia pieniężnego, gdyby okazało się, że byłaby ona dla spółki mniej korzystna pod względem ekonomicznym. Poniesienia kosztów stanowiących efekt podjętego ryzyka gospodarczego podatnik nie może sobie rekompensować za pomocą przepisów podatkowych. Nie wszystkie bowiem wydatki związane z działalnością gospodarczą, nawet ekonomicznie uzasadnione, stanowią koszty uzyskania przychodów. W przeciwnym wypadku każde ryzyko związane z prowadzeniem działalności gospodarczej można by przenosić przy użyciu przepisów podatkowych na Skarb Państwa poprzez pomniejszanie dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania.

Na skutek skargi spółki sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, k...