Ustawa antyzatorowa ma poprawić sytuację oraz pozycję małych i średnich firm

Celem ustawy z dnia 4 listopada 2022 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych oraz ustawy o finansach publicznych jest doprecyzowanie przepisów związanych z przeciwdziałaniem nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, uproszczenie obowiązku sprawozdawczego oraz poprawa efektywności postępowania w sprawie nadmiernego opóźniania ze spełnianiem świadczeń pieniężnych.

Ustawa wprowadza zmiany w:

1) ustawie z dnia 8 marca 2013 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych polegające na:

• wprowadzeniu wyłączeń z obowiązku sprawozdawczego, zarówno przedmiotowych (wyłączenie transakcji handlowych zawieranych w zakresie działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, a także świadczeń pieniężnych, w przypadku, których upłynął termin przedawnienia), jak i podmiotowych (zwolnione z obowiązku sprawozdawczego będą publiczne podmioty lecznicze prowadzone w formie spółki Skarbu Państwa albo spółki jednostki samorządu terytorialnego, jak również spółki wchodzące w skład podatkowych grup kapitałowych);
• wydłużeniu terminu na złożenie sprawozdania o stosowanych przez podmiot w poprzednim roku kalendarzowym terminach zapłaty w transakcjach handlowych (z 31 stycznia na 30 kwietnia roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie);
• nałożeniu na wszystkich przedsiębiorców obowiązku złożenia drugiej stronie transakcji handlowej oświadczenia o posiadaniu, uzyskaniu albo utracie statusu „dużego przedsiębiorcy”;
• wprowadzeniu w transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest duży przedsiębiorca, a wierzycielem mikroprzedsiębiorca, mały przedsiębiorca albo średni przedsiębiorca, bezskuteczności zastrzeżenia umownego wyłączającego albo ograniczającego prawo wierzyciela do przelewu wierzytelności, jeżeli zapłata nie nastąpiła w terminie określonym w umowie albo w przypadku nieokreślenia tego terminu od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego (zasada ta nie znajdzie zastosowania do transakcji handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny);
• doprecyzowaniu kwestii związanych z obowiązkiem sprawozdawczym o praktykach płatniczych, tj.
  • rozstrzygnięciu, że obowiązek sprawozdawczy ciąży na podmiocie, zaś odpowiedzialność za przekazanie sprawozdania przez podmiot spoczywa na kierowniku tego podmiotu,
  • zdefiniowaniu pojęcia - kierownik podmiotu,
  • wskazaniu, że sprawozdanie należy skorygować w przypadku, gdy co najmniej w jednej pozycji przekazanego sprawozdania dane uległy zmianie o co najmniej 10% wartości,
  • wprowadzeniu obowiązku uzasadnienia przyczyny korekty sprawozdania,
  • określeniu zasad ustalania wartości świadczeń pieniężnych spełnionych, niespełnionych, otrzymanych...