Telewizor można wliczyć w koszty firmy

Czy wydatki poniesione w związku z planowanym zakupem telewizora mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości, skoro działalność gospodarcza prowadzona jest w miejscu stałego zamieszkania i może zachodzić podejrzenie organów skarbowych, że zakupiony sprzęt będzie mógł również służyć do prywatnych celów domowych?

Przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą. Głównym jego kontrahentem jest bank. Przedsiębiorca współpracuje z bankiem jako tzw. prawnik procesowy. W ramach współpracy konieczne jest również uczestniczenie w "spotkaniach roboczych" z innymi osobami (koordynatorem, pracownikami banku, prawnikami banku). Od marca 2020 r. przedsiębiorca świadczy pracę wyłącznie zdalnie, z siedziby kancelarii, która jest zarejestrowana w jego mieszkaniu, w którym mieszka. W związku z potrzebą ciągłej komunikacji elektronicznej z głównym kontrahentem, a także udziału w rozprawach zdalnych, przedsiębiorca zamierza zakupić telewizor, który ma służyć jako duży ekran komputerowy do ww. wideo-konferencji oraz do prezentowania, udostępnionej przez innych członków zespołu, zawartości ekranu (tzw. screen-sharing). W mieszkaniu przedsiębiorcy brak jest wydzielonego pomieszczenia na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Telewizor zostanie powieszony na ścianie w salono-kuchni, w której wykonuję swoje obowiązki służbowe. Poza czasem pracy pomieszczenie wykorzystywane jest do celów prywatnych.

Odpowiedź:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• został właściwie udokumentowany;
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie przesądza automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, któ...