Składki ZUS: Karta przedpłacona dla pracownika to nie posiłek

Z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłączona jest wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnionych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 300 złotych. Przez „posiłek” należy rozumieć zarówno gotowe posiłki jak i przetworzone produkty żywnościowe nadające się do bezpośredniego spożycia. Nie podlega zatem wyłączeniu z podstawy wymiaru składek wartość bonów, talonów czy innych znaków towarowych umożliwiających zakup wszelkich towarów, zarówno spożywczych nieprzetworzonych, innych, np. przemysłowych, chemicznych, itd. bądź usług realizowanych w sklepach, sieciach handlowych, punktach usługowych.

Spółka z o.o. chciałby wydawać swoim pracownikom karty przedpłacone na zakup posiłków lub produktów spożywczych, niezależnie od rodzaju wykonywanej pracy (karty przedpłacone nie będą realizacją obowiązku wydawania posiłków profilaktycznych). Wartość każdej karty przedpłaconej wynosiłaby 300 złotych miesięcznie. Zatem spółka wpłacałaby na kartę imienną pracownika (typu Visa) kwotę do 300 zł, a pracownik miałby możliwość wydatkowania środków na zakup albo gotowych już posiłków, albo produktów spożywczych na posiłek. Spółka zawarłaby umowę z firmą, która dostarcza i obsługuje wydane karty żywieniowe (karty pre-approved).

Ponadto, w ww. celu spółka przygotowałaby odpowiednie zmiany w regulaminie wynagradzania. Karty przedpłacone będą mogły być realizowane tylko w Polsce. Karty służą do zakupu produktów spożywczych oraz gotowych posiłków w punktach akceptujących karty płatnicze. Kartami nie wolno dokonywać płatności za alkohol i wyroby tytoniowe. Kartami nie będzie można dokonywać wypłaty gotówki z bankomatu.

W związku z powyższym spytała zapytała, we wniosku o interpretację indywidualną, czy działania związane z wydaniem pracownikom kart przedpłaconych korzystać będą ze zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, które stanowi, iż podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody w postaci wartości finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu - do wysokości nieprzekraczającej kwoty 300 złotych. Jej zdaniem - tak.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zgodził się ze spółką. W wydanej interpretacji wskazał:

Zagadnienia dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulowane są za pośrednictwem przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Stosownie do treści art. 18 ust. 1 i ust. 2 w związku z art. 4 pkt 9 ww. ustawy oraz § 1 wskazanego rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów ustawy z 26...