Nabyłam razem z mężem na zasadzie wspólności majątkowej lokal mieszkalny i zamierzam od 2018 r. wynajmować go w ramach działalności gospodarczej osobom do celów mieszkalnych. Jako formę opodatkowania przyjęłam zasady ogólne (książka przychodów i rozchodów). Do kosztów uzyskania przychodów chciałabym zaliczać odpisy amortyzacyjne. Czy odpisy te stanowią koszt uzyskania przychodów w miesiącach, w których nie będę uzyskiwać przychodów z najmu?

Ponieważ lokal będzie wynajmowany do celów mieszkaniowych przede wszystkim studentom, przyczyną nieuzyskiwania przychodów z najmu szczególnie w miesiącach letnich, może być przerwa wakacyjna, w której studenci zazwyczaj nie korzystają z lokali mieszkalnych i ich w tym czasie nie wynajmują. Mogą zdarzyć się również sytuacje wypowiedzenia umowy najmu w czasie roku akademickiego, z powodu na przykład zmiany uczelni przez studenta, czy rezygnacji ze studiów i wtedy również może wystąpić kilka miesięcy bez uzyskiwania przychodów.
Jako właścicielka mieszkania będę w takich przypadkach czynić starania, w celu pozyskania najemców poprzez zamieszczanie ogłoszeń przede wszystkim na popularnych internetowych portalach ogłoszeniowych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Definicja środków trwałych – dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych – określona została w art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wskazanie składników majątku, które przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków uznać można za środki trwałe, które podlegają amortyzacji oraz w art. 22c ww. ustawy, w którym wymieniono również składniki majątku uznawane m.in. za środki trwałe, niepodlegające amortyzacji. Definicja środków trwałych została więc dla celów podatkowych ściśle powiązana z pojęciem amortyzacji.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1, 2 i 5 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają: