Podwyższone koszty uzyskania przychodów pracownika

Pytanie podatnika: Czy w przypadku, gdy pracownik, któremu w umowie o pracę określono miejsce wykonywania pracy jako obszar województwa, złoży pracodawcy oświadczenie o tym, że jego miejsce zamieszkania jest inne niż miejscowość, w której znajduje się zakład pracy pracodawcy i że w związku z tym spełnia ten pracownik przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, prawidłowym będzie zastosowanie przez pracodawcę tych podwyższonych kosztów w sytuacji, gdy miejsce wykonywania pracy pracownika obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa, w tym miejscowość będącą miejscem zamieszkania pracownika, oraz inne miejscowości na terytorium tego województwa?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2015 r. (data wpływu 6 października 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcę łączy z pracownikiem stosunek pracy - umowa o pracę, zgodnie z którą miejscem wykonywania pracy przez tego pracownika jest województwo x. Miejscem zamieszkania tego pracownika jest y.

W ramach swoich obowiązków pracownik wykonuje pracę zarówno w obiektach w centrum biznesowo-sportowym Wnioskodawcy w y - w której to miejscowości ma miejsce zamieszkania - jak i poza miejscowością y, ale na terenie województwa x. Wnioskodawca nie wypłaca dodatku za rozłąkę wskazanemu wyżej pracownikowi. Pracownik nie otrzymuje zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy. Pracownik nie złożył dotychczas oświadczenia o tym, że zachodzą przesłanki podwyższenia jego kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy pracownik, któremu w umowie o pracę określono miejsce wykonywania pracy jako obszar województwa, złoży pracodawcy oświadczenie o tym, że jego miejsce zamieszkania jest inne niż miejscowość, w której znajduje się zakład pracy pracodawcy i że w związku z tym spełnia przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, prawidłowym będzie zastosowanie przez pracodawcę tych podwyższonych kosztów w sytuacji, gdy miejsce wykonywania pracy pracownika obejmuje swoim zasięgiem obszar województwa, w tym miejscowość będącą miejscem zamieszkania pracownika oraz inne miejscowości na terytorium tego województwa...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT stanowi z kolei, że koszty uzyskania przychodów, m.in. ze stosunku pracy są podwyższone, tj. wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1 668,72 zł w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Przepis art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT ma zatem zastosowanie wówczas, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• miejsce zamieszkania pracownika, bez względu na to, czy ma charakter stały, czy czasowy, znajduje się poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy;
• pracownik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę,
• pracownik nie otrzymuje od pracodawcy zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzasadnione jest stanowisko, że w opisanym zdarzeniu przyszłym pracownikowi - gdyby złożył odpowiednie oświadczenie w tym zakresie - przysługiwałyby podwyższone koszty uzyskania przychodów, określone w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT.

Za powyższym stanowiskiem, zdaniem Wnioskodawcy, przemawia wykładnia celowościowa art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy PIT. Ustawa ta posługuje się co prawda sformułowaniem „miejscowość, w której znajduje się zakład pracy”, ale trudno przyjąć, by w świetle realiów, w jakich zawierane i wykonywano są umowy o pracę, rozumieć pod tym określeniem wyłącznie miejscowość, w której znajduje się jakaś materialnie wyodrębniona jednostka organizacyjna pracodawcy. Należy bowiem zwrócić uwagę na to, że miejsce wykonywania pracy może być przez strony umowy o pracę określone zarówno poprzez wskazanie określonego adresu siedziby pracodawcy lub adresu określonej jednostki organizacyjnej pracodawcy usytuowanej poza tą siedzibą, ale także jako pewien oznaczony obszar lub strefa określona granicami jednostki organizacyjnej podziału państwa. To miejsce pracy wcale nie musi być też wyposażone w zaplecze kadrowe, socjalne i techniczne.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe stanowisko należy uznać za ugruntowane w świetle poglądów doktryny i orzecznictwa. Jak wskazują E. Maniewska i K. Jaśkowski: „Określenie miejsca wykonywania pracy może być szczegółowe, np. przez wskazanie konkretnego zakładu produkcyjnego lub bardziej ogólne, np. przez ustalenie, że jest nim siedziba pracodawcy, co w przypadku przedsiębiorstwa wielozakładowego oznacza obowiązek podjęcia przez pracownika pracy w każdym zakładzie produkcyjnym znajdującym się w miejscowości będącej siedzibą pracodawcy. Miejscem wykonywania pracy przez pracowników mobilnych jest określony w umowie obszar.”

Z kolei w wyroku SA w Poznaniu zaznaczono, że: „nie jest podróżą służbową wykonywanie pracy w różnych miejscowościach, gdy przedmiotem zobowiązania pracownika jest stałe wykonywanie pracy w tych miejscowościach” (wyrok SA w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2015 r., sygn. akt III AUa 1094/14). Podobnie wskazał SN w uchwale z 2008 r., w której podkreślił mianowicie, że: „kierowca transportu między...