W dobie cyfryzacji obserwujemy wzrost użycia różnego rodzaju programów komputerowych w prowadzeniu działalności gospodarczej. Ze względu na postępującą globalizację oraz rozwój cyfrowej dystrybucji oprogramowania często są one nabywane online, od kontrahentów niebędących polskimi rezydentami podatkowymi. W związku z tymi transakcjami powstają wątpliwości w kwestii obowiązku poboru tzw. podatku u źródła.

Na wspomniany obowiązek kluczowy wpływ ma charakter nabywanego programu, czy też „licencji”. Należy tutaj rozróżnić dwie sytuacje: nabycie samego prawa do użytkowania programu oraz zakup licencji przyznającej szersze uprawnienia nabywcy (np. modyfikowanie, kopiowanie, czy też powielanie i rozpowszechnianie oprogramowania). Jak wskazano w tytule, artykuł ten dotyczy pierwszego z tych przypadków, a więc korzystania z programu komputerowego na podstawie tzw. licencji użytkownika końcowego (ang. end user license agreement).

Obowiązek poboru podatku u źródła przez osoby prawne został uregulowany w art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 nr 21 poz. 86, dalej jako ustawa o PDOP). Analiza ww. regulacji, prowadzi do wniosku, iż w przypadku wypłaty na rzecz nierezydentów należności z tytułu m.in. praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym ich sprzedaży, podmiot wypłacający te należności zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku w wysokości 20% przychodów.

Aby ustalić znaczenie pojęcia praw autorskich niezbędne jest odwołanie się do regulacji zawartych w ustawie z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83, dalej jako ustawa o PAPP). Na podstawie art. 1 ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy należy uznać, iż programy komputerowe, jako utwory, są przedmiotem ochrony prawem autorskim. To jednak nie przesądza, iż przychód ze sprzedaży takich programów jest przychodem z praw autorskich. Kluczowe jest tutaj ustalenie pojęcia licencji, która w myśl, art. 41 ust. 2 ustawy o PAPP jest umową o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub o korzystanie z utworu, obejmującą pola eksploatacji w niej wymienione. Wskazane pola eksploatacji to m.in. zwielokrotnianie utworu, obrót jego oryginałem bądź egzemplarzami czy też inne formy jego rozpowszechniania. Istotna jest tutaj także regulacja zawarta w art. 52 ustawy o PAPP, zgodnie z którą, w przypadku braku odmiennych postanowień umownych, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu.

Biorąc powyższe pod uwagę usprawiedliwiony wydaje się wniosek, iż licencja użytkownika końcowego nie stanowi licencji w rozumieniu ustawy o PAPP, gdyż nie obejmuje ona...