Pytanie podatnika: Czy udział pracowników w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę prowadzi do powstania u pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Czy Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2393/13 oddalającym skargę kasacyjną Organu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 15 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1915/12 (data wpływu akt do Biura – 8 kwietnia 2016 r.), wniosku z 10 maja 2012 r. (data wpływu do Biura – 17 maja 2012 r.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pracodawcy) zaistniałych w związku ze sfinansowaniem dla pracowników imprezy integracyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 17 maja 2012 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika (pracodawcy) zaistniałych w związku ze sfinansowaniem dla pracowników imprezy integracyjnej.

W dniu 17 sierpnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPB II/1/415-519/12/HK, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy:

• w części dotyczącej pracowników uczestniczących w imprezie integracyjnej za nieprawidłowe,
• w części dotyczącej pracowników, który nie brali udziału w tej imprezie za prawidłowe.

Pismem z 5 września 2012 r. (data wpływu do Biura – 5 września 2012 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi w piśmie z 5 października 2012 r. znak: IBPB II/1/4152-44/12/HK odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji indywidualnej.

Pismem z 5 listopada 2012 r. (data wpływu do Biura – 8 listopada 2012 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, w piśmie z 10 grudnia 2012 r. znak: IBPB II/1/4160-39/12/HK udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 15 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1915/12 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Organ od powyższego wyroku wniósł skargę kasacyjną, która została oddalona wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2393/13.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 15 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1915/12 wpłynął do Biura 8 kwietnia 2016 r.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca zorganizował imprezę integracyjną dla swoich pracowników. Organizacja imprezy integracyjnej zlecona została zewnętrznemu podmiotowi. Opłata dla organizatora imprezy ustalona została ryczałtowo bez względu na rzeczywistą ilość pracowników, którzy wzięli udział w imprezie integracyjnej. Impreza została sfinansowana ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Pracownikom w ramach imprezy integracyjnej zapewniono wyżywienie w formie bufetu, nocleg oraz dodatkowe atrakcje (występ artystyczny, zabawa taneczna).

Impreza integracyjna odbyła się poza czasem pracy pracowników. Zaproszenie na imprezę integracyjną skierowane zostało do wszystkich pracowników Wnioskodawcy. Uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie miało charakteru obowiązkowego.

Wnioskodawca nie jest w stanie precyzyjnie określić ilu pracowników brało udział w imprezie integracyjnej, a także jaki pracownik w jakim stopniu skorzystał z zapewnionego wyżywienia czy też korzystał z dodatkowych atrakcji takich, jak np. występ artystyczny, zabawa taneczna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy udział pracowników w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę prowadzi do powstania u pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Czy Wnioskodawca jest obowiązany do pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracowników w opisanej powyżej imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu u pracowników, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z tego względu nie jest on obowiązany do pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca, powołując się na treść art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1, art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361) wskazuje, że aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód podatkowy wystarczające jest pozostawienie ich do dyspozycji podatnika. Odmiennie jest w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń - aby uznać, że stanowią one przychód podatnika konieczne jest otrzymanie tych świadczeń przez podatnika. Wnioskodawca wskazuje, iż taka interpretacja powyższego przepisu znajduje uzasadnienie w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 555/11) oraz literaturze przedmiotu. Wnioskodawca podkreśla, że w nauce prawa podatkowego zwraca się uwagę, iż „otrzymać” znaczy tyle, co „stać się odbiorcą czegoś, dostać coś w darze lub w zamian za coś”. Z tego względu otrzymać nieodpłatne świadczenie można tylko wtedy, gdy je ktoś dostanie (por. A. Mariański, Glosa do wyroku NSA z dnia 26 kwietnia 2004 r. I SA/Wr 2969/2000 Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 2004, z. 1, str. 20). O otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia można mówić tylko wtedy, gdy „w wyniku świadomego i celowego działania świadczeniodawcy podatnik rzeczywiście uzyskał bezpłatną korzyść majątkową (...) można więc powiedzieć, że ze świadczeniem takim mamy do czynienia wówczas, gdy na rzecz podatnika (świadczeniobiorcy) nastąpiło faktyczne wykonanie usługi lub faktyczne udostępnienie określonej rzeczy lub prawa” (por. J. Grabarczyk, Opodatkowanie przychodów z nieodpłatnych świadczeń, ABC 2009). Konieczne jest zatem faktyczne wykonanie usługi (udostępnienie rzeczy i prawa) oraz uzyskanie rzeczywistej korzyści majątkowej przez podatnika. Tylko w takim przypadku można mówić o uzyskaniu przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca prezentuje stanowisko D. Strzelca, cyt.: „możemy mówić o przychodzie tylko wtedy, gdy świadczenia w naturze oraz inne nieodpłatne świadczenia zostały otrzymane przez podatnika, w przeciwieństwie do przychodów pieniężnych, które mogą być pozostawione do jego dyspozycji. Nie wystarczy więc, że pracownik ma możliwość skorzystania ze świadczenia, aby można było powiedzieć o osiągnięciu przez pracownika przychodu w rozumieniu przepisów prawa podatkowego (...) opodatkowaniu może podlegać bowiem tylko przychód rzeczywiście otrzymany, realny, a nie możliwy do otrzymania (D. Strzelec, Świadczenia na rzecz pracowników, ABC 2011).

Przenosząc powyższą analizę przepisów na grunt przedstawionego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy wskazać należy, że samo zaproszenie pracownika na imprezę integracyjną nie spowoduje powstania u niego przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Samo zaproszenie pracownika na imprezę integracyjną nie stanowi faktycznego świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz pracownika. Nie można również uznać, że zaproszenie pracownika na imprezę integracyjną stanowi udostępnienie mu określonego prawa. Jednocześnie nie można mówić, że pracownik, który nie skorzystał z zaproszenia i nie wziął udziału w imprezie integracyjnej odniósł jakąkolwiek korzyść majątkową.

Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe wynika z samej definicji „imprezy integracyjnej”, gdyż zgodnie z definicjami uregulowanymi w Słowniku Języka Polskiego PWN przez imprezę rozumieć należy m.in. „zabawę, spotkanie towarzyskie”. Pojęcie integracji definiuje się natomiast jako „proces tworzenia się całości z części”, „proces dostosowywania się do siebie zachowań ludzi w grupie”. Istotą imprezy integracyjnej jest więc spotkanie grupy ludzi prowadzące do wzajemnej integracji, polegającej na dostosowaniu do siebie ich zachowań. Integracja pracowników ma na celu takie zespolenie pracowników, aby mogli najefektywniej wykorzystywać swoje umiejętności wykonując powierzone im zadania. Integracja, poprzez lepsze poznanie swoich celów i potrzeb poprawia komunikację między pracownikami, a więc pomaga rozwiązywać konflikty, do których może dochodzić pomiędzy członkami zespołu. Nie ulega wątpliwości, że zrealizowanie celu jakim jest integracja możliwe jest jedynie w przypadku, gdy impreza faktycznie się odbędzie, a pracownicy faktycznie wezmą w niej udział. Powyższa okoliczność ma niezwykle istotne znaczenie dla podatkowej kwalifikacji udziału pracowników w imprezie integracyjnej. Pracownik, który decyduje się wziąć udział w imprezie integracyjnej, w której uczestnictwo ma charakter nieobowiązkowy, poświęca w istocie swój wolny czas na rzecz pracodawcy. Wnioskodawca podkreśla, że integracja może mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy pracownicy będą uczestniczyć w imprezie. Skutkuje to koniecznością stwierdzenia, że czas poświęcony przez pracownika nabiera charakteru ekwiwalentu dla świadczenia pracodawcy. W takim ujęciu nie można zatem mówić o nieodpłatnym świadczeniu dla pracownika.

Wnioskodawca wskazuje, że nie można porównywać zaproszenia pracowników na imprezę integracyjną, do wykupienia im przykładowo pakietu usług medycznych. Istotą pakietów usług medycznych, porównywanych do prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego, jest zagwarantowanie pracownikowi prawa do opieki medycznej, nie natomiast wykorzystanie określonych świadczeń w ramach takiego pakietu. Cechą umów ubezpieczenia jest ich losowość. Losowy charakter oznacza, że rozmiar bądź nawet samo istnienie świadczenia uzależnione jest od przypadku. Niepewność stanowi konstytutywny element umowy ubezpieczenia. W przypadku imprezy integracyjnej jej istotą jest natomiast, odmiennie do pakietów medycznych, właśnie wykorzystanie określonych świadczeń przez pracowników. Usługi te są faktycznie realizowane w konkretnym dniu i miejscu, a pracownik może z nich w danym momencie skorzystać lub też nie.

Pracodawca organizując imprezę integracyjną nabywa wykonanie określonych usług (które faktycznie są realizowane podczas imprezy), w odróżnieniu od pakietów medycznych, gdzie pracodawca nie nabywa określonych usług medycznych z tego powodu, że w czasie zawierania umowy pracodawca nie może przewidzieć ilości i rodzaju tych świadczeń z tego względu, że są one zależne od stanu zdrowia pracowników.

Wnioskodawca wskazuje również na kolejną istotną różnicę, a mianowicie, impreza integracyjna pracowników jest wydarzeniem zwykle jednorazowym, nie ma charakteru pakietu czy też karnetu, który pozwalałby pracownikowi brać udział w wybranych przez siebie imprezach w różnych terminach. Pracownik zatem albo skorzysta z zaproszenia na imprezę w dniu i miejscu wskazanym przez pracodawcę i albo z zaproszenia takiego nie skorzysta i w takim przypadku – zdaniem Wnioskodawcy - nie ulega wątpliwości, że żadnej korzyści nie uzyska. Uznanie, że samo zaproszenie pracownika spowoduje powstanie u niego przychodu z tego tytułu jest, w ocenie Wnioskodawcy, nieracjonalne i sprzeczne z zasadami logik...