Obowiązki określone w art. 207 § 2 Kodeksu pracy (w szczególności ochrona zdrowia i życia pracowników) stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców niebędących pracodawcami, organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż stosunek pracy jak też przez osoby prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą. Jednocześnie przepisy KP nie nakładają na tych przedsiębiorców obowiązku np. zapewnienia odzieży i obuwia roboczego ani środków ochrony indywidualnej, czy też przeprowadzania oceny ryzyka zawodowego w sposób wyraźny.

Interpelacja nr 4613 do ministra rodziny, pracy i polityki społecznej w sprawie zakresu stosowania wybranych przepisów bhp przy wykonywaniu pracy najemnej w podmiotach niebędących pracodawcami

Szanowna Pani Minister!

Obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy osobom świadczącym pracę na innej podstawie niż umowa o pracę rozciąga się na przedsiębiorców niebędących pracodawcami zgodnie z art. 304 § 3 Kodeksu pracy. Jednocześnie art. 304¹ Kodeksu pracy, w "zakresie określonym przez pracodawcę lub inny podmiot organizujący pracę", obowiązki pracowników określone w art. 211 Kodeksu pracy rozciąga także na osoby świadczące pracę w oparciu o umowy cywilnoprawne. W piśmiennictwie spotyka się rozbieżności co do zakresu stosowania przez podmioty inne niż pracodawcy poszczególnych przepisów bhp - zawartych w dziale dziesiątym Kodeksu pracy.

W związku z powyższym uprzejmie proszę Panią Minister o odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy i ewentualnie na jakich zasadach na podmiotach niebędących pracodawcami ciąży obowiązek zapewnienia wykonywania zadań służby bhp przez uprawnioną do tego osobę bądź jednostkę?
2. Czy i ewentualnie na jakich zasadach, w razie zaistnienia wypadku pracobiorcy niebędącego pracownikiem, istnieje obowiązek zgłoszenia go do właściwych ku temu instytucji oraz sporządzenia dokumentacji powypadkowej, a osoby poszkodowane mogą ubiegać się o wypłatę świadczeń z tym związanych?
3. Czy i ewentualnie na jakich zasadach osoby wykonujące pracę najemną na innej podstawie niż umowa o pracę lub osoby prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą powinny otrzymać od podmiotu, na rzecz którego wykonują pracę, odzież, obuwie robocze i adekwatne środki ochrony indywidualnej oraz czy wymagane jest prowadzenie stosownej w tym względzie ewidencji?
4. Czy na podmiotach niebędących pracodawcami ciąży obowiązek sporządzenia oceny ryzyka zawodowego, o jakiej mowa w art. 226 Kodeksu pracy, a co za tym idzie czy i ewentualnie w jaki sposób osoby wykonujące na rzecz takich podmiotów pracę na innej podstawie niż umowa o pracę lub osoby prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą powinny zostać skutecznie poinformowane o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną przez nie pracą oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami?
5. Czy niezapewnienie pracobiorcom przez podmioty niebędące pracodawcami: odzieży, obuwia roboczego oraz adekwatnych środków ochrony indywidualnej, niesporządzenie dokumentacji i nieprzekazanie informacji w zakresie ryzyka zawodowego pracobiorcom innym niż pracownicy oraz niedopełnienie wymogów w związku z zaistnieniem wypadku pracobiorcy niebędącego pracownikiem stanowi wykroczenie, o jakim mowa w art. 283 § 1 Kodeksu pracy?

Poseł Filip Kaczyński

16 kwietnia 2020 r.

Odpowiedź na interpelację nr 4613 w sprawie zakresu stosowania wybranych przepisów bhp przy wykonywaniu pracy najemnej w podmiotach niebędących pracodawcami

Szanowna Pani Marszałek,

w odpowiedzi na interpelację nr 4613 Posła Filipa Kaczyńskiego uprzejmie wyjaśniam:

ad 1

Zgodnie z art. 237¹¹ § Kodeksu pracy pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników tworzy służbę bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną "służbą bhp", pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zaś pracodawca zatrudniający do 100 pracowników powierza wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi zatrudnionemu przy innej pracy. Pracodawca posiadający ukończone szkolenie niezbędne do wykonywania zadań służby bhp może sam wykonywać zadania tej służby, jeżeli zatrudnia do 10 pracowników albo zatrudnia do 50 pracowników i jest zakwalifikowany do grupy działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia kategorię ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu s...