Z uzasadnienia: Na skutek ulepszenia zamortyzowanego środka trwałego proces amortyzacji niejako "aktualizuje się" i podlega kontynuacji, nie można zatem przyjąć że w analizowanym przypadku doszło do "pełnego zamortyzowania danego środka trwałego". W konsekwencji, wobec jednoznacznego brzmienia art. 16h ust. 2 in fine ustawy o CIT podatnik nie jest uprawniony do zmiany metody amortyzacji.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak (sprawozdawca), Sędzia NSA Anna Dumas, Protokolant Dominika Kurek, po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. sp. z o.o. z siedzibą w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1440/12 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w L. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 21 sierpnia 2012 r. nr ILPB4/423-166/12-2/ŁM w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych:

1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od I. sp. z o.o. z siedzibą w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego z upoważnienia Ministra Finansów kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1440/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę I. sp. z o.o. w L.na interpretację indywidualną Ministra Finansów (organ upoważniony: Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu) z 21 sierpnia 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych.

Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:

We wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej Skarżąca podała, że w grudniu 1995 r. nabyła prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionymi obiektami handlowo - magazynowymi, stanowiącymi jeden obiekt inwentarzowy, który następnie przyjęła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wybierając indywidualną stawkę amortyzacyjną i przyjmując 10-letni okres amortyzacji (10% stawka amortyzacyjna) - zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami, tj. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz. U. Nr 7, poz. 34). Budynek został całkowicie zamortyzowany w grudniu 2010 r. Po tym okresie Spółka zrealizowała inwestycje, które zwiększyły wartość początkową środka trwałego. W odniesieniu do "nowej wartości początkowej budynku", Spółka przed rozpoczęciem amortyzacji tej wartości podjęła decyzję o zastosowaniu - począwszy od kwietnia 2011 r. - liniowej metody amortyzacji budynku wg 2,5% stawki wynikającej z Wykazu Rocznych Stawek Amortyzacyjnych. Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego sformułowano pytanie: czy Spółka prawidłowo postąpiła, podejmując decyzję o wyborze liniowej metody amortyzacji w odniesieniu do nowej wartości początkowej budynku powstałej w wyniku dokonania nowych inwestycji po uprzednim całkowitym umorzeniu budynku, a w konsekwencji tego, dokonywania odpisów amortyzacyjnych od nowej wartości początkowej budynku wg 2,5% stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu Rocznych Stawek Amortyzacyjnych? Wyrażając własne stanowisko w sprawie, strona stwierdziła, że zakaz wynikający z art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U.z 2011 Nr 74 poz. 397 ze zm., dalej u.p.d.o.p.), dotyczący stosowania wybranej metody amortyzacji danego środka trwałego, obowiązywał jedynie w trakcie trwania okresu amortyzacji, czyli do momentu, w którym nastąpiło zrównanie odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową budynku. Wówczas nastąpiło "pełne zamortyzowanie danego środka trwałego", w rezultacie czego nakaz stosowania wybranej pierwotnie metody amortyzacyjnej wygasł z mocy samego prawa. W wyniku podjęcia działań inwestycyjnych dotyczących w pełni zamortyzowanego budynku, w odniesieniu do nakładów inwestycyjnych, które zwiększyły wartość początkową budynku, Spółka była uprawniona do wyboru innej metody amortyzacyjnej, aniżeli zastosowano uprzednio do budynku, który został w pełni zamortyzowany. Zatem, regulacja zawarta w art. 16h ust. 2 u.p.d.o.p. nie uniemożliwiała Spółce dokonania wyboru liniowej metody amortyzacyjnej i dokonywania odpisów nowej wartości początkowej wg 2,5% stawki amortyzacyjnej.

Minister Finansów w interpretacji z 21 sierpnia 2012 r. uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe, argumentując, że skoro Spółka wybrała indywidualną metodę amortyzacji, ta metoda musi być stosowana, aż do momentu zamortyzowania budynku. Metoda ta nie przewiduje możliwości podwyższenia lub obniżenia stawek amortyzacyjnych w trakcie trwania okresu amortyzacji. Zmiana stawki w takiej sytuacji spowodowałaby jednocześnie zmianę metody amortyzacji. Jeżeli budynek był już wcześniej w całości zamortyzowany - jak to ma miejsce w opisanym stanie faktycznym - to dokonanie nowych inwestycji spowoduje konieczność dalsze...