Z uzasadnienia: Definicja działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie nawiązuje do obrotu profesjonalnego, czego nie można odnieść do samej czynności wniesienia wkładu niepieniężnego. W niniejszym przypadku trudno też dostrzec, ażeby wykorzystywanie wartości niematerialnej i prawnej następowało w sposób ciągły do celów zarobkowych, skoro wniesienie wkładu jest czynnością prawną jednorazową. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku trzeba bowiem rozumieć takie wykorzystanie, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Agnieszka Jakimowicz, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Wr 1074/16 w sprawie ze skargi M.S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

1. Wyrokiem z 24 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 1074/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.; dalej "p.p.s.a."), uwzględnił skargę M. (dalej "Strona" lub "Wnioskodawca") na interpretację indywidualną Ministra Finansów (dalej "organ" lub "skarżący") z 18 maja 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną oraz zasądził na rzecz Strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

2. Skarga kasacyjna

Powyższy wyrok został zaskarżony przez organ w całości. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię w rozumieniu art. 174 pkt 2 p.p.s.a., a mianowicie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054. ze zm., dalej "ustawa o VAT") i przyjęcie, że wniesienie aportem do spółki jawnej znaku towarowego (stanowiącego majątek osobisty [...]), nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 powołanej ustawy. Tymczasem - zdaniem [...] - charakter znaku towarowego wyklucza, że mógł on być wykorzystywany na cele osobiste, a zarazem przesądza, że zbycie prawa do tego znaku, na skutek jednej z czynności wskazanych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT - będzie w każdym wypadku wykonywane w ramach działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 powołanej ustawy) i to bez względu na to, czy prawo do tego znaku bezpośrednio przed wniesieniem aportu wchodzi do majątku osobistego (a osoba której prawo to przysługuje, nie czerpała uprzednio korzyści majątkowych z tego znaku), czy też wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Powyższe w ocenie organu doprowadziło do braku zastosowania powołanych przepisów w zdarzeniu przyszłym.

W kontekście tak sformułowanych podstaw kasacyjnych organ wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie skargi, a ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, domagając się przy tym zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.

3. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

3.1. Na wstępie należy podnieść, że zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjn...