NSA. Refakturowanie mediów przy umowie najmu

Z uzasadnienia: Usługi dostawy wody, odprowadzania ścieków stanowią obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne. Pomimo bowiem odrębnego wskazania w umowie czynszu najmu oraz kosztów za te media, najemca nie może decydować o koszcie korzystania z nich. Dodatkowo najemca nie ma wyboru podmiotu dostarczającego wskazane media do budynku dzierżawionego przez wnioskodawcę. Dostarczanie należy zatem potraktować jako świadczenie jednolite i kompleksowe. W konsekwencji odsprzedaż mediów należy traktować jako element usługi najmu, a zatem w rozpatrywanej sprawie gmina będzie mogła stosować zwolnienie z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia del. NSA Krzysztof Wujek, Protokolant Anna Błażejczyk, po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów (obecnie: Szef Krajowej Administracji Skarbowej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 27 stycznia 2017 r. sygn. akt I SA/Op 498/16 w sprawie ze skargi Gminy S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 16 września 2016 r. nr ILPP5/4512-1-186/16-2/AK w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz Gminy S. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

1. Wyrokiem z 27 stycznia 2017 r., I SA/Op 498/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, po rozpoznaniu skargi Gminy S. (dalej: "strona", "skarżąca", "gmina"), uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z 16 września 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy odsprzedaży mediów najemcom lokali mieszkalnych.

2. Jak wskazano w uzasadnieniu wyroku, istotą sporu w rozpoznawanej sprawie jest zagadnienie, czy czynność odsprzedaży towarów i usług (tzw. mediów: dostawy wody, odprowadzania ścieków i wywozu odpadów) najemcom lokali mieszkalnych powinna być opodatkowana analogicznie jak usługa najmu lokalu, którego dotyczy "refaktura", tj. powinna być zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm., dalej "u.p.t.u.").

Zdaniem gminy, czynność odsprzedaży towarów i usług (tzw. mediów) najemcom lokali powinna być opodatkowana analogicznie jak usługa najmu lokalu, którego dotyczy "refaktura", tj. powinna być zwolniona z VAT.

W interpretacji indywidualnej z 16 września 2016 r. Minister Finansów uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. W ocenie organu, skoro strona określiła w umowach zawieranych z najemcami inne kryteria rozliczania zużytych mediów (wody, odprowadzania ścieków), to brak jest podstaw do traktowania opłat za te media jako elementu kalkulacyjnego usługi najmu i opodatkowania ich odsprzedaży łącznie z usługą najmu. W konsekwencji, odsprzedaż przez gminę wymienionych mediów najemcom lokali użytkowych - w ocenie organu interpretacyjnego - należy opodatkować według stawki właściwej dla dostawy tych mediów. Zdaniem organu, jedynie kwotę opłaty za wywóz odpadów gmina powinna potraktować jako element kalkulacyjny czynszu za najem i zwolnić ją od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 u.pt.u.

Sąd pierwszej instancji uchylając zaskarżoną interpretację nie podzielił argumentów organu mających dowodzić nieprawidłowości stanowiska gminy (pełny tekst uzasadnienia orzeczenia dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej w skrócie "CBOSA").

3. Od powyższego orzeczenia organ wniósł skargę kasacyjną żądając jego uchylenia w całości i oddalenia skargi, ewentualnie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez sąd pierwszej instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej w skrócie "p.p.s.a.") - naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 29a ust. 1; art. 43 ust 1 pkt 36 w zw. z art. 1 ust. 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. A ze zm., zwanej dalej: "dyrektywa 2006/112") poprzez błędną wykładnię i nieprawidłowe przyjęcie, iż w okolicznościach przedstawionych w zdarzeniu przyszłym wskazane usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków są ściśle związane z korzystaniem z lokalu, stanowiąc tym samym obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, a nie świadczenia odrębne od usługi najmu lokalu, a w rezultacie przyjęcie przez sąd pierwszej instancji, że czynność odsprzedaży przedmiotowych mediów najemcom lokali powinna być opodatkowana analogicznie jak usługa najmu lokalu, którego dotyczy "refaktura", tj. powinna korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 u.p.t.u.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną gmina wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

4. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna, jako pozbawiona usprawiedliwionych podstaw, podlegała oddaleniu.

4.1. Stosownie do treści art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej z urzędu biorąc pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Wobec tego, że w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności skutkujących nieważnością postępowania, o jakich mowa w art. 183 § 2 p.p.s.a., a ponadto nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa w art. 189 p.p.s.a., które podlegają rozważeniu z urzędu, dokonując kontroli zaskarżonego wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny wziął pod uwagę zakres wyznaczony podst...