O charakterze danej działalności jako gospodarczej nie przesądza formalny status przedsiębiorcy. Przy kwalifikacji działań podatnika decydujące znaczenie mają kryteria obiektywne z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zaś spełnienie jedynie warunków formalnych (np. zgłoszenie wykonywania działalności gospodarczej), czy też subiektywne przekonanie podatnika o charakterze prowadzonej działalności i uzyskiwanych przychodów.

W 2015 r. do polskiego organu podatkowego wpłynęła informacja w której administracja niemiecka informowała, że podatnik zeznał w niemieckim organie, że w 2010 i 2011 r. świadczył usługi transportowe dla niemieckiej firmy H GmbH. W odpowiedzi na wezwanie organu podatnik wyjaśnił, że w okresie od stycznia 2010 r. do grudnia 2011 r. pracował dla firmy H GmbH. Poinformował również, iż podpisywał dokumenty związane z wykonywaną pracą. W wymienionym okresie nie prowadził działalności gospodarczej oraz nie był czynnym płatnikiem podatku VAT. Podatnik był przekonany, że płatnikiem podatków za jego pracę wykonywaną na terenie Niemiec była firma niemiecka, dla której świadczył usługi. Z jego odpowiedzi wynikało, że nie wiedział, na podstawie jakiej umowy został zatrudniony. Twierdził, że miał otrzymywać wynagrodzenie po potrąceniu wszelkich podatków oraz innych naliczeń ze strony niemieckiej firmy.

Równocześnie podatnik poinformował, że nie wykazał w zeznaniach podatkowych PIT-36 za 2010 i 2011 rok dochodów z ww. źródła, ponieważ nie otrzymał żadnych dokumentów rozliczeniowych od kontrahenta niemieckiego, mogących służyć za podstawę do rozliczeń na złożonych zeznaniach podatkowych.

Organ podatkowy na podstawie zgromadzonych dokumentów stwierdził, że podatnik w 2011 r. świadczył usługi transportowe dla niemieckiego kontrahenta. Usługi te odbywały się na terytorium Niemiec, na sprzęcie powierzonym przez firmę zlecającą. Podatnik nie prowadził w Niemczech działalności gospodarczej za pośrednictwem położonego tam zakładu, a świadczył wyłącznie usługi transportowe pojazdem będącym własnością kontrahenta, tym samym całość uzyskanego tam dochodu powinna być opodatkowana w Polsce. W związku z tym organ uznał, że podatnik osiągnął w 2011 roku przychody z niezgłoszonej działalności gospodarczej.

Natomiast organ odwoławczy wskazał, że brak własnego sprzętu, tj. samochodu i wykonywanie usług transportowych przy użyciu pojazdów należącego do spółki H, nie wyklucza wykonywania usług w ramach działalności gospodarczej. W sytuacji, gdyby podatnik rzeczywiście uzyskał dochód z tytułu wynagrodzenia ze stosunku pracy od niemieckiego pracodawcy ww. firma H musiałaby wydać mu dokument: Besondere Lohnsteuerbescheinigung (zaświadczenie o wynagrodzeniu i odprowadzonym podatku). Wydanie wymienionego dokumentu to obowiązek każdego pracodawcy. Organ odwoławczy zwrócił również uwagę na fakt, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynikało, aby podat...