NSA. Finansowanie wydatków ze środków z kredytu a ulga mieszkaniowa

Z uzasadnienia: Finansowanie wydatków mieszkaniowych ze środków pochodzących z kredytu nie jest tożsame z wydatkowaniem przychodu ze sprzedaży nieruchomości, gdyż nie zostaje zachowana zasada tożsamości źródła przychodów w zakresie zwolnienia i wydatkowania przychodów. Do spełnienia warunków zwolnienia podatkowego istotna jest nie tylko wartość wydatkowanych środków pieniężnych, ale również źródło przychodów, z którego te środki pochodziły.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, , po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej E. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 15 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Ke 112/16 w sprawie ze skargi E. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 8 grudnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

1. Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2016 r., sygn. akt I SA/Ke 112/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę E. P. (dalej: "skarżąca", "strona") na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach z dnia 8 grudnia 2015 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu ze sprzedaży w 2010 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

2. Spór w niniejsze sprawie sprowadza się do oceny, czy organy podatkowe zasadnie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., nr 14, poz. 176 ze zm.) – zwanej dalej "u.p.d.o.f.", nie uwzględniły w ramach zwolnienia podatkowego wydatków przeznaczonych przez stronę w okresie dwóch lat na cel mieszkaniowy, jednak nie ze środków własnych pochodzących ze zbycia posiadanej nieruchomości, lecz ze środków zewnętrznych pochodzących z kredytu mieszkaniowego (pełen tekst uzasadnienia orzeczenia sądu pierwszej instancji dostępny jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/, dalej w skrócie "CBOSA").

3. Od powyższego orzeczenia skarżąca wniosła skargę kasacyjną żądając jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, a także zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a także rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

• naruszenie prawa procesowego - art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, dalej w skrócie "p.p.s.a.") mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia polegające na braku wyjaśnienia w uzasadnieniu wyroku podstawy prawnej tegoż wyroku tj. powodów nie uznania prezentowanej przez skarżącej wykładni 21 ust 1 pkt 32 lit. a u.p.d.o.f. oraz powodów nie uznania za zasadną argumentacji skargi w zakresie przepisów Prawa bankowego;
• naruszenie przepisu prawa materialnego - art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a u.p.d.o.f., poprzez błędną jego wykładnię i uznanie, iż kwoty V I VI transzy na zakup przez skarżącą nowego lokalu mieszkalnego wynoszące łącznie 116 000 zł nie stanowią wydatku na ceł mieszkalny podlegającego zwolnieniu ze zryczałtowanego podatku dochodowego w sytuacji, gdy za takie wydatki organ podatkowy uznał IV i V ratę na zakup mieszkania, która była realizowana również z rachunku bankowego skarżącej;
• naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Prawo bankowe ( t. jedn. Dz. U. 2015, po z. 128 ze zm.) poprzez jego błędne nie zastosowanie i nie uznanie, iż skarżąca w sposób swobodny dysponowała środkami rat kredytowych V i VI, podobnie jak rat kredytowych IV i V;
• naruszenia przepisu prawa materialnego - art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez jego błędne niezastosowanie w ramach zasady in dubio pro tributario i przyjęcie wykładni prawa podatkowego niekorzystnej dla podatnika w sytuacji istnienia rozbieżności prawnych co do wykładni art. art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a u.p.d.o.f.

4. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Dokonując oceny skargi kasacyjnej wniesionej w rozpoznawanej sprawie Sąd doszedł do wniosku, że nie zawiera ona usprawiedliwionych podstaw i jako taka podlega oddaleniu.

4.1. Zarzuty sformułowane w skardze kasacyjnej oparto na obu podstawach kasacyjnych wymienionych w art. 174 p.p.s.a. W tej sytuacji, co do zasady, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje w pierwszej kolejności zarzuty naruszenia przepisów postępowania, ponieważ ich uwzględnienie mogłoby uczynić przedwczesnym albo bezprzedmiotowym odniesienie się do zarzutów naruszenia przepisów prawa materialnego. Niemniej jednak w niniejszej sprawie zarzut naruszenia przepisów postępowania (art. 141 § 4 p.p.s.a.) odniesiono do braków uzasadnienia zaskarżonego wyroku, jako konsekwencja wyjaśnienia oceny w nim przyjętej w zakresie wykładni i zastosowania przepisów prawa materialnego. W tej sytuacji zasadne jest dokonanie jego analizy po zweryfikowaniu zarzutów prawa materialnego.

4.2. Podkreślić na wstępie należy, że w rozpatrywanej sprawie nie podważono skutecznie stanu faktycznego. Z pomocą zarzutu naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. nie można bowiem skutecznie zwalczać prawidłowości przyjętego przez sąd stanu faktycznego czy też stanowi...