Nieodpłatne świadczenia. Podatek od wszystkiego?

Nieodpłatne świadczenie może być źródłem przychodu, co może wiązać się zkoniecznością zapłacenia podatku. Nieodpłatne świadczenia szczególnie uciążliwe wydawać się mogą dla pracowników. Definicji świadczeń nie ma, organy podatkowe próbują więc opodatkować wszystko, co możliwe. Zapominają nawet okorzystnym dla pracowników wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Z art. 11 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) wynika, że przychodem jest m.in. wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość pieniężną świadczeń w naturze co do zasady określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Przepis brzmi niestety na tyle niekonkretnie, że podatnicy od lat toczą ciężkie boje z organami podatkowymi o to, co faktycznie jest świadczeniem nieodpłatnym. Problemy dotyczą przede wszystkim pracowników. Nie jest bowiem oczywiste, w jaki sposób potraktować chociażby ubezpieczenie pracownika, udział w imprezie firmowej, prezent świąteczny, kwiaty z okazji jubileuszu pracy czy chociażby zwykły kubek i długopis z logo pracodawcy.

Z pomocą podatnikom przyszedł Trybunał Konstytucyjny. W wyroku z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznał, że nie wszystko, co pracownik otrzymuje od pracodawcy, od razu jest świadczeniem nieodpłatnym, które należy opodatkować. Tak, jak nie wszystko złoto, co się świeci, tak nie każde świadczenie jest przychodem. Szkoda tylko, że organy podatkowe (przynamniej niektóre) postanowiły ignorować istnienie wyroku i w dalszym ciągu nakazują płacić podatek np. od kubka do kawy, który nowy pracownik dostaje od pracodawcy „na dzień dobry” (interpretacja D...