Wydatki na prace o charakterze remontowym stanowią koszty uzyskania przychodów, które dla celów podatkowych podatnik ma prawo ująć na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a więc jednorazowo, w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie.

Tak uznał Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej.

We wniosku o interpretację spółka wskazała, że głównym przedmiotem jej działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła. Z uwagi na specyfikę działalności jest ona zobligowana do zachowania wysokich standardów technologicznych procesu produkcji. W związku z czym konieczny jest stały nadzór konserwacyjny nad infrastrukturą produkcyjną oraz dokonywanie niezbędnych remontów bieżących, planowanych oraz nieplanowanych, wymiany zużytych urządzeń, jak również ewentualnych (możliwych) modernizacji mających na celu m.in. zapewnienie ekonomiki działalności gospodarczej. Zadania te spółka wykonuje własnymi zasobami bądź zleca je zewnętrznym wykonawcom. Wykonywane prace mają charakter zarówno remontowy, jak i modernizacyjny (skutkujący zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego). Skutkiem prac remontowych nie jest również powstanie nowego środka trwałego.

Spółka chciała wiedzieć, czy wydatki na prace o charakterze remontowym, tj. takie, które nie skutkują zwiększeniem wartości początkowej środka trwałego stanowią koszt uzyskania przychodu - jako wydatek na remont - jednorazowo, tj. w dacie ich poniesienia, pomimo rozliczania tych samych kosztów dla celów bilansowych w czasie. Jej zdaniem - tak.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze spółką. W wydanej interpretacji organ stwierdził:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W oparciu o art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z punktu widzenia rozpoznawania momentu, w którym dany wydatek winien być uznany za koszt podatkowy (potrącalność), istotny jest wprowadzony ustawą podział kosztów na bezpośrednio i inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powią...