Pytanie podatnika: Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej, która została założona w roku 2012. Jedyni wspólnicy spółki są jednocześnie jedynymi wspólnikami spółki jawnej. Spółka jawna w poprzednim roku podatkowym osiągnęła przychody przekraczające równowartość w złotych 1 200 000 euro (w tym VAT). Wspólnicy spółki cywilnej chcieliby nabyć środek trwały i dokonać jednorazowej amortyzacji. Czy w przedstawionym stanie faktycznym można skorzystać z amortyzacji określonej w art. 22k ust. 7 ww. ustawy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11.04.2013 r. (data wpływu 15.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (podatnik) jest wspólnikiem spółki cywilnej A. S.C. Spółka cywilna została założona w roku 2012. Jedyni wspólnicy spółki - Artur i Piotr K. - są jednocześnie jedynymi wspólnikami spółki jawnej. Spółka jawna w poprzednim roku podatkowym osiągnęła przychody przekraczające równowartość w złotych 1 200 000 euro (w tym VAT). Natomiast w ramach spółki cywilnej ani sama spółka cywilna, ani żaden ze wspólników indywidualnie nie przekroczył limitu przychodów określonego w art. 5a punkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (innymi słowy, wspólnicy partycypują w zysku w wysokości po 50% zysku, a spółka cywilna osiąga dochód znacznie mniejszy niż 1 200 000 euro). Tak więc wspólnicy spółki cywilnej mieszczą się w przesłankach określonych dla posiadania statusu małego podatnika.

Wspólnicy spółki cywilnej A. S.C. chcieliby nabyć środek trwały i dokonać jednorazowej amortyzacji, określonej w art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ten środek trwały spełnia wymogi określone w tym przepisie (przesłanki jednorazowej amortyzacji).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym można dokonać jednorazowej amortyzacji, określonej w art. 22 k ust. 7 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie jednorazowej amortyzacji jest możliwe.

1. Spółka cywilna jest umową wspólników, którzy zobowiązują się do dążenia do wspólnego celu gospodarczego, w szczególności poprzez wniesienie wkładów do spółki. Spółka cywilna posiada podmiotowość podatkową i na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest traktowana tak jak spółki osobowe prawa handlowego (spółki z Kodeksu spółek handlowych), będące w pełni funkcjonalnymi podmiotami i, co do zasady, przedsiębiorcami. To spółka cywilna, a nie jej wspólnicy, prowadzi ewidencję księgową (art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - w zaistniałym przypadku podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest to niezwykle istotne dla zaistniałego problemu, gdyż to spółka - jako podmiot prawa podatkowego - prowadzi ewidencję środków trwałych i dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, nie zaś jej wspólnicy. W związku z tym nie jest możliwe w ramach tej spółki dokonanie odpisów amortyzacyjnych w związku z określonym wspólnikiem, a jedynie w związku z samą spółką. Co więcej, wykładnia taka byłaby całkowicie niefunkcjonalna. Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów (a nie innej ewidencji) w jakiejkolwiek spółce czy to cywilnej, czy spółce określonej w KSH - nie może być w żaden sposób wiązane z osobistą sytuacją podatnika. Jest tak dlatego, że wspólnicy nie tylko nie muszą, ale niekiedy nie mogą nawet znać sytuacji majątkowej innych wspólników. Żaden przepis prawa nie daje wspólnikom ani prawa, ani obowiązku badania stanu majątkowego wspólnika. Tym samym wykładnia przepisu art. 22k ust. 7, na mocy której dla zastosowania jednorazowej amortyzacji należałoby rozważać status poszczególnych wspólników jako małych podatników, jest niezgodna z regułami wykładni systemowej i funkcjonalnej. Zasady wykładni systemowej nakazują interpretować przepisy w taki sposób, aby poprzez „kompromis interpretacyjny” dokonać usunięcia kolizji, bez zastosowania tzw. reguł kolizyjnych. Wyżej opisana niedopuszczalna wykładnia prowadzi do wyinterpretowania sprzeczności art. 22k ust. 7 z art. 24a ust. 1. Ponadto, w przypadku dokonania takiej wykładni, to jeżeli wspólnik zataiłby przed pozostałymi wspólnikami fakt posiadania podlegających łączeniu przychodów z innych źródeł (np, innej spółki osobowej określonej w KSH) i skutkiem tego łączenia byłaby utrata statusu małego podatnika, to powstałby błąd w ewidencji księgowej, któremu wspólnicy nie mogli zapobiec. Rozważania powyższe, opierające się na zasadach wykładni prawa podatkowego, są tym bardziej zasadne, jeżeli przepisy art. 22k ust. 7 i 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zestawimy z art. 22k ust. 11. Przepis ten stanowi, że „w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki”. Ponieważ właśnie taką spółką (niemającą osobowości prawnej) jest spółka cywilna, przepis ten ostatecznie rozstrzyga wszelkie ewentualne wątpliwości. Jeżeli bowiem limit odpisów amortyzacyjnych dotyczy spółki, a nie indywidualnie wspólników, to znaczy, że przesłanki stosowania jednorazowej amortyzacji również dotyczą spółki, a nie jej wspólników.

Wnioskodawca wskazał, iż przedstawiona interpretacja przepisów prawa podatkowego została zaakceptowana przez orzecznictwo oraz Ministerstwo Finansów m.in. w następujących aktach:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 kwietnia 2009 r. (sygn. akt: I SA/Łd 1408/2008);
• wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z dnia 12 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 2042/2009 oraz II FSK 2043/2009);
• pismo Ministerstwa Finansów z dnia 29 czerwca 2007 r. (sygn. akt MB8/522/2007).

Wnioskodawca wskazał, iż wydaje się, że akceptacja Ministerstwa Finansów, zgodnie z zasadą zaufania do organów podatkowych (art. 121 ust. 1 w zw. z art. 124 ust. Ordynacji podatkowej), powinna być wyznacznikiem postępowania dla podatnika.

2. Kryterium kwalifikacyjnym dla celów uznania danego podmiotu za małego podatnika jest uzyskiwanie przychodów ze sprzedaży nie wyższych niż 1 200 000 euro. Sprzedaż jest zdefiniowana w Kodeksie cywilnym. Jak stanowi art. 535 ust. 1 Kodeksu cywilnego, „Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.” Wyżej wymieniony przepis Kodeksu cywilnego jako strony umowy sprzedaży wymienia kupującego i sprzedawcę. W związku z powyższym należy uznać, że przychodem ze sprzedaży jest cena, jaką sprzedawca uzyskał od kupującego w ramach umowy sprzedaży. W ramach tej definicji należy definitywnie i bezwzględnie uznać, że w przypadku spółki cywilnej sprzedawcą są wspólnicy spółki cywilnej, zaś w przypadku spółki jawnej - spółka jawna. Jest tak dlatego, że spółka cywilna jest na gruncie prawa cywi...